‘Hier is je rijbewijs nog!” De mevrouw van het autoverhuur bedrijf komt achter me aan de straat op gerend. ‘Oh geweldig, dank je wel!’ roep ik blij. Het rijbewijs stop ik tussen m’n tanden want in mijn handen heb ik m’n sleutels, een blikje drinken, de verhuur papieren, de fles van m’n zoontje en zijn grote graafmachine. Niet super handig maar het gaat nog net. Hoor ik nu m’n telefoon? Ja!

Gehaast leg ik het flesje en graafmachine op de stoep, en haal net op tijd mijn telefoon onder uit mijn broekzak met losgeld, wat er vervolgens uit valt. Het beeldscherm plakt van de kauwgom die ik in mijn zak had laten zitten toen de broek in de was ging. “Hallo, met Mark” zeg ik terwijl het pasje uit mijn mond valt. Het is de sportschool, mijn sleutel om binnen te komen is gevonden. “Ah geweldig, dank je wel!” zeg ik. Ik lieg dat ik ze nog wilde bellen om te checken of die misschien daar lag maar eerlijkheidshalve wist ik nog niet eens dat ik ‘m kwijt was.

Thuis gooi ik alle spullen op de tafel en probeer de kauwgom die aan m’n telefoon geplakt zit eraf te krabben. Ik roep naar m’n vrouw dat ik even snel naar de sportschool fiets om m’n sleutel op te halen voordat ik dat vergeet. Eenmaal buiten probeer ik me te herinneren waar die toch staat en ineens besef ik me dat die fiets nog bij het autoverhuur bedrijf staat.

Hoe kom ik toch aan zoveel tijd?

Toen ik weer eens was vergeten wat ik nu eigenlijk zou gaan halen in de supermarkt begon ik flink te balen. Meerdere apps of briefjes waar de boodschappen op staan werken blijkbaar net bij mij. Normaal kan ik er wel om lachen want hoeveel toiletpapier kan een gezin hebben? Maar soms kan ik er ook gewoon zo van balen. Hoe kun je het nou vergeten? We hebben het net nog besproken!! Dit zijn niet dingen die ik expres doe maar het komt op anderen over dat het me niet boeit. En het is nu ook niet zo dat ik er van leer door bijvoorbeeld de boodschappen app ook echt te gebruiken. Laatst reed ik naar huis en vroeg me toch af waarom ik toch zoveel tijd had… Totdat de kinderopvang belde wanneer ik de jongens kwam halen.

Waarom?

Zo af en toe word ik helemaal gek van mijn chaotische brein. Het word me dan echt teveel en reageer dat af op de mensen die het dichtst bij me staan. Waarom doe ik dat dan ook zo? Waarom is het overal een troep? Waarom kan ik niks vinden? Waarom lukt het me niet om mijn agenda goed te beheren? Waarom kan ik niet gewoon iets onthouden? Waarom eet ik niet gewoon een klein stukje chocola? Is het hoe ouder ik word, erger aan het worden? Als er iets mis gaat kan ik ook gewoon even tot 10 tellen en weer verder gaan maar nee hoor ik moet weer kwaad iets weggooien.

Herken jij jezelf hierin? Je hoeft het echt niet alleen te doen. Praat erover met je omgeving of zoek een coach. Die kunnen je net weer een andere invalshoek geven.