Een hoop AD(H)D’ers krijgen regelmatig te horen dat ze de aandoening misbruiken als er iets mis gaat; ‘ ja ja, gooi het maar weer op je AD(H)D!’. Frusterend, want vaak ligt het ook écht aan de AD(H)D.
Natuurlijk komt het soms goed uit om je AD(H)D iets aan te dikken, of te gebruiken als leugentje om bestwil… niet menselijks is ons vreemd. Maar onderliggend zal voor verreweg de meeste AD(H)D’ers gelden dat ze juíst niet te koop willen lopen met hun stoornis, of hier misbruik van willen maken. Een opmerking in de trant van: ‘ja dat komt wel weer goed uit hè, AD(H)D als excuus’ is dan echt iets wat je niet wil horen!
Als volwassenen er op een latere leeftijd er achter komen dat ze AD(H)D hebben zit er vaak al een hele geschiedenis van teleurstellingen, kritiek en falen achter. Misschien zijn er studies niet afgemaakt, is er al meerdere keren gewisseld van baan, is er een huwelijk stuk gegaan en zijn er de nodige tranen of frustraties voorbij gekomen. Dus: AD(H)D komt dat goed uit? Was het maar zo makkelijk…
Aangeven dat bepaalde zaken je niet gelukt zijn (mede) als gevolg van je AD(H)D is niet een kwestie van zielig doen, of hier misbruik van maken. Mensen met AD(H)D hebben vaak echt last van kritiek, en balen er oprecht van als ze weer iets vergeten zijn. Want dat betekent ook: weer iemand teleurgesteld, weer iets vergeten, weer ergens aan begonnen maar niet afgemaakt, weer niet het potentieel wat ze hebben eruit gehaald.
Op sommige momenten geeft dit een extra drive om jezelf (opnieuw) te bewijzen, op andere momenten zakt de moed je in de schoenen. Ook daarin is niets menselijks vreemd 😉
Niet iedereen is gelijk dus nee niet alle AD(H)D’ers hebben hier last van. Waar hebben jullie last van (gehad)? Of waar halen jullie je kracht uit? Laat een bericht achter of mail naar naar info@bounce-back.nl