‘Een klassieker voorbeeld voor ADHD is er bijna niet’, zei de psycholoog

Eind 2012 zei de psycholoog dat toen ik mijn diagnose ontving. Ze vertelde hoe sterk ik wel niet was dat ik ondanks mijn problemen het zo lang heb volgehouden. ‘Petje af’ zei ze en voor het eerst voelde ik mij begrepen en gezien. Als gymleraar had ik in de opleiding wel over ADHD geleerd en genoeg mee te maken gehad maar nooit had ik de koppeling gemaakt met mezelf. Attention Deficit and Hyperactivity Disorder het ‘gecombineerde type’. Een schot in de roos.

Rijden zonder rem

AD(H)D is niet alleen maar fysiek hyperactief. De mensen die ervoor gestudeerd hebben, beschouwen het een neurobiologische stoornis. Ergens gaat er in het brein iets mis met de bevoorrading van dopamine – een neurotransmitter die betrokken is bij gevoelens van gelukzaligheid en extase. Door een disbalans aan dopamine gaan mensen met AD(H)D onbewust  grenzen over om een gevoel van geluk, spanning of sensatie te krijgen. Niet zo gek dat er dus roekeloze gedrag is: ze hebben een Ferraribrein, maar bar slechte remmen.

Impulsiviteit, vergeetachtigheid en chaotisch zijn de trademarks van mensen met AD(H)D. Het leven gaat als een georganiseerd rommeltje vol leuke afleidingen en mogelijkheden. Het is makkelijk om nieuwe dingen te starten maar afmaken is een heel ander iets. Alle prikkels komen binnen zonder filter en daar overzicht in creëren een schier onmogelijke taak.

Mijn vrouw zit naast me en zegt ‘Ik snap er soms helemaal niks van’. Dit meestal nadat ik mijn sleutels heb gevonden in de koelkast of dat ik weer eens ben vergeten te eten. Mijn vrouw die gek wordt van onze auto vol met lege flesjes, pennen en bonnetjes. Mijn vrouw die altijd alles moet regelen van de financiën, moet bedenken wat we eten, wanneer we boodschappen doen en of de paspoorten eigenlijk wel klaar liggen voordat we op reis gaan. Maar ondanks dit nog altijd bij mij is omdat ik ook flexibel, origineel en grappig ben. Ik kan snel schakelen als er dingen fout gaan. Een goede eigenschap in een snelle prikkelgevoelige wereld waar foutjes snel zijn gemaakt.

Terras

Met een vriend heb ik afgesproken om in de stad wat te gaan drinken. Het is heerlijk weer, zonnetje schijnt buiten. Ik wil de deur achter mij dicht trekken en bedenk mij dat er iets niet klopt. Mijn handen zijn te leeg, er klopt iets niet. Ik realiseer dat ik mijn telefoon, sleutels en zonnebril nog binnen heb liggen. Gelukkig is de voordeur nog net niet achter mij dicht gevallen. Ik loop weer naar binnen en zie mij telefoon en zonnebril op tafel liggen maar… Waar liggen mijn sleutels? Ze zouden er naast moeten liggen…. Of in ieder geval in de buurt van.

Mijn vriend die al buiten staat hoort mij binnen vloeken. Hij komt naar binnen en beseft dat ik mijn sleutels loop te zoeken. Ik til stapels tijdschriften en papierwerk op die op de eettafel liggen. Ze liggen er niet onder. Mijn vriend zegt: ‘Ah man, het zou gekker zijn als je ze meteen had toch?’

Extra sleutels

Hij weet niet dat ik serieus over na aan het denken ben om honderd extra sleutels aan te maken. Dan vindt ik er altijd wel een en ben ik niet zoveel tijd kwijt met zoeken.. Ik zeg hem dat en hij zegt lachend zeer waarschijnlijk terecht: “Ja, maar dan raak je die ook kwijt!”. Ik lachte mee maar diep van binnen voelde ik mij slecht, want ik wist dat hij gelijk had.

Gelukkig kent mijn vriend mij als geen ander en beseft dat dit mij raakte. Hij zegt: “Geeft niks pik, ik help je wel zoeken. Iedereen raakt toch wel eens iets kwijt.” Ik besef dat dit natuurlijk ook zo is. Iedereen raakt wel eens een keer iets kwijt maar niet in de mate waarin ik dat doe. Het is niet leuk om ruim 30 jaar chronisch dingen kwijt te zijn. Tuurlijk heb ik van alles al geprobeerd. Al mijn spullen op 1 plek leggen werkt niet voor mij. Mijn vriend vroeg mij wanneer ik voor het laatst mijn sleutels gebruikt had. Ik besefte dat ik net van de supermarkt terug kwam en dat ik boodschappen heb opgeruimd. We kijken in de keuken. Er ligt niets op het aanrecht. Voor de grap doe ik de koelkast open….. en wat ziet mijn oog?

Waar loop jij tegenaan?

Heb jij ADHD en loop je tegen dingen aan? Dat kan zijn je sleutels kwijt zijn, maar er zijn natuurlijk talloze andere voorbeelden! Een ADHD coach zou dan misschien wel kunnen helpen. Ik ben er van overtuigd dat je door middel coaching om kunt leren gaan met de lastige dingen die ADHD met zich mee brengt. Ik geef niet inzicht op het probleem, maar bij de feiten. Sommige dingen zijn zoals ze zijn, en die kun je waardenvrij accepteren. Vervolgens kun je op basis van die feiten proberen nieuwe mogelijkheden te creëren. Samen gaan wij ervoor zorgen dat jij jouw mogelijkheden concreet voor ogen krijgt, waarna deze kan worden omgezet in nieuwe strategieën.

De diagnose ADHD krijgen is niet voor iedereen even makkelijk te accepteren. Het kan voelen alsof er een ‘label’ op je geplakt wordt, en alsof je anders bent dan anderen. Uiteindelijk is iedereen anders en heeft iedereen een eigen mooie karakter. Wat wel zonde is, is dat vaak de negatieve karaktereigenschappen, dus de struikelblokken, van ADHD’ers verteld worden wanneer je een diagnose krijgt. Dit is zonde, omdat juist mensen met ADHD unieke en prachtige kanten hebben die zich onderscheiden van anderen. Natuurlijk wil dit niet zeggen dat mensen met ADHD deze trekken altijd wel hebben, en andere mensen niet. Maar de kans dat je je als ADHD’er herkent in één van de onderstaande unieke en prachtige kanten, is best wel groot!

1. Iemand met ADHD is vaak erg energiek

En wie wil dat nu niet? Wanneer je deze energie weet om te zetten in functionele en doelgerichte energie, kun jij als ADHD’er alles aan!

2. ADHD’ers zijn mentaal oersterk

Als ADHD’er heb je het niet altijd even makkelijk. Het kan goed zijn dat je problemen ervaart op school, op werk of binnen je relaties. Maar ook hier is een prachtig voordeel aan verbonden. Wanneer jij leert om goed om te gaan met jouw alledaagse bezigheden en doelen, maken de tegenslagen jou alleen maar sterker en sterker!

3. ADHD’ers zijn creatief en kunnen perfect ‘out of de box’ denken

Als ADHD’er is het belangrijk dat je de waarde leert kennen van het ‘net een beetje anders’ denken. Je bent daardoor namelijk ontzettend creatief, en dit is een zeer belangrijk competentie binnen vrijwel iedere opleiding, branche of levensgebeurtenis!

4. ADHD en hyperfocussen

Misschien heb je het gevoel alleen maar veel en snel afgeleid te zijn. Als ADHD’er kan concentreren, en vooral ook geconcentreerd blijven, erg moeilijk zijn. Ook hier kun je leren mee om te gaan. Wanneer je dit onder controle hebt, is de kans groot dat jij juist erg goed kunt hyperfocussen, ofwel focussen op één ding. Een erg mooie eigenschap natuurlijk!

5. AHDH en ondernemend zijn

In een eerdere blog over ADHD en ondernemen schreef ik al dat mensen met ADHD ontzettend gedreven ondernemers kunnen zijn. Dit hangt eigenlijk ook samen met het sterk, energiek, creatief en gefocust zijn. Die componenten maken al een uitzonderlijk goede ondernemer. Belangrijk is om het optimale uit jezelf te halen, en om jezelf allereerst te accepteren als ADHD’er. Heb je hier moeite mee? Bounce Back ADHD coach Amersfoort kan jou hierbij helpen!

6. ADHD’ers zijn vaak ontzettend humoristisch

Is je ooit opgevallen dat het grootste deel van de bekende cabaretiers, ADHD hebben? Dit is eigenlijk ook wel heel logisch als je er goed over na denkt! Mensen met ADHD hebben vaak een hele mooie en eigen visie op situaties, dingen en personen (unieke kant nummer 7). Wanneer je dit combineert met het vermogen van ADHD’ers om goed verbanden te kunnen leggen (unieke kant nummer 8), en daar nog creativiteit en energie bijvoegt… Tádá, de perfecte cabaretier! Nu hoef je natuurlijk niet persé een cabaretier te worden als beroep, maar wees trots op je humoristische vermogen als ADHD’er!

Ben jij, of ken jij iemand met ADHD? Dan heb je vast wel eens gehoord van de vooroordelen over ADHD. Over mensen met ADHD wordt er vaak gezegd dat zij zonder uitzondering druk, snel afgeleid, chaotisch, kletserig en zelfs in sommige gevallen “minder slim” of “kansarmer” zijn dan mensen zonder ADHD. Het labelen van mensen met ADHD kan zorgen voor problemen bij diegene waarom dit gaat. Dit is eigenlijk volkomen onnodig, omdat deze vooroordelen vaak totaal misplaatst zijn.

Deze maand schrijft ADHD coach Amersfoort over het labelen van mensen met ADHD, de misvattingen en mogelijke gevolgen. Word jij gelabeld door jouw ADHD? Hopelijk helpt deze blog jou wat verder op weg. Ben je op zoek naar persoonlijke hulp bij dit probleem? Dan mag je altijd gerust contact opnemen met Bounce Back, ADHD coach Amersfoort.

Wat is de oorzaak van de vooroordelen over ADHD?

Eén van de belangrijkste oorzaken van het labelen is dat er bij ADHD een psychiatrische diagnose wordt gesteld. Dit wordt vaak al op jonge leeftijd gedaan door een psycholoog of psychiater, omdat ADHD in veel gevallen dan al tot uiting komt. Een diagnose laten stellen kan erg belangrijk zijn wanneer je ADHD hebt. Er kunnen alleen wat lastige nadelen aan vastzitten.

Allereerst zijn er helaas maar weinig mensen die het label “ADHD’er” bij zichzelf zien als iets om trots op te zijn. Dit is onwijs zonde, omdat er zoveel mooie en unieke specialiteiten en karaktereigenschappen in ieder mens zitten, en juist ook bij mensen met ADHD! Ten tweede kan een diagnose, ofwel een label, stigmatiserend werken. Stigmatisering betekent simpel gezegd dat bepaalde kenmerken aan een persoon op groep wordt gekoppeld, waardoor vaak vooroordelen ontstaan. Het gevolg hiervan is dat de persoon of groep in kwestie zich gaat gedragen en gaat geloven in deze vooroordelen. Een klein voorbeeldje:

Jaap zit in groep 3 van de basisschool. Hij is ontzettend creatief, vrolijk en vaak rustig. Wel heeft hij een klein beetje moeite met het bij de les blijven en het onthouden van dingen. Hierdoor zien zijn schoolresultaten er niet altijd goed uit, al heeft hij voor tekenen en theater wel hele mooie cijfers. Zijn ouders brengen hem naar de huisarts om te kijken waar de concentratieproblemen op vroege leeftijd vandaag komen. De huisarts stuurt jaap door naar de psycholoog, hij stelt de diagnose ADHD. Vanaf de dag dat hij dit op school verteld, behandelen zijn klasgenootjes maar ook de meesters en juffen hem heel anders. Ze noemen hem druk, lastig en vinden het raar dat hij geen medicijnen krijgt. Langzamerhand begint hij zelf in deze vooroordelen te geloven, waardoor zijn gedrag daadwerkelijk veranderd.

Wat ik hiermee duidelijk wil maken is dat het als ADHD’er, zowel op jongere als oudere leeftijd, best lastig is om te leven met een aantal misvattingen over ADHD. Het kan zelfs zijn dat jij hier zelf in bent gaan geloven. Ik hoop dat jij gelooft in jouw eigen krachten en vaardigheden. Wanneer je hierin gelooft, kom je telkens weer een klein stapje dichterbij jouw doelen en jouw succesverhaal. Als ADHD coach, die zelf ook ADHD heeft, help ik mensen om net als ik, in zichzelf te geloven en te bereiken wat zij willen!

Als ik niet zoveel zou bewegen zou ik moddervet zijn. Herkenbaar? Waarom zou ik dan niet gewoon stoppen met snoepen? Tja als ik dat zou weten…. Want het leven met AD(H)D is soms zwart of wit, of eigenlijk meestal. Als er wat te snoepen is dan moet het op. En als het er niet is dan denk ik er eigenlijk niet eens aan. Dus wat doe ik? Juist, ik koop altijd wel wat te snoepen.

In één keer op

Meestal weet ik mezelf nog wel in te houden. Zou je dat wel doen? Heb je niet al genoeg gegeten? Maakt dit je echt wel blij? Maar op een gegeven moment is de wilskracht op en begint het feest. Neem nou chips bijvoorbeeld. Een bakje chips zou wel genoeg moeten zijn dus maak ik de zak open, vul netjes een bakje (lees met een flinke berg) en ga op de bank een film kijken. Maar wat doe ik vervolgens? Ik loop net zo lang heen en weer dat de hele zak op is. Wat ik mezelf vervolgens wijs maak slaat helemaal nergens op.”Ik heb tenminste wel gelopen voor die bakjes.”

Of neem nou zo’n reep Tony Chocolonely. Ieder weldenkend mens zou zo’n stukje afbreken en dat lekker in de mond laten smelten. Maar nee hoor. Ik zit zo’n reep weer naar binnen te werken alsof ik de hele winter al aan het vasten ben. Het zit er al in voordat mijn brein ook maar een klein signaal kan afgeven dat het wel genoeg is geweest. En heb ik dan geen honger meer? Natuurlijk wel en ik eet gewoon mee met de rest van de maaltijden.

Dus hoe komt het dan dat ik er niet bij zit als een patiënt met morbide obesitas? Geen idee. Bewust maar zeker ook onbewust zal ik wel onwijs veel bewegen en dus verbranden. Of het klikken van mijn pen, tikken van mijn voet op de grond of bijten van mijn nagels (I know dit moet stoppen) echt het verschil maakt weet ik niet. Wat ik wel weet is dat hoe ouder ik word, hoe meer moeite ik moet doen om niet aan te komen. 

Misschien zou het handiger zijn om te minderen met de snoepen…………. Aan de andere kant, zo oud ben ik ook nog niet.

Hebben jullie vreetbuien? Hoe gaan jullie daar mee om? Laat het ons hieronder weten, of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl

 

Als ik het eerder had geweten dan…. Als mensen op een latere leeftijd erachter komen dat ze AD(H)D hebben, kan het moeilijk zijn om te accepteren. Je gaat niet voor niets op zoek naar een oorzaak van je problemen dus de diagnose is aan de ene kant fijn maar aan de andere kant had je het graag eerder geweten. 

Lotgenoten

Toen ik de diagnose kreeg werd me een hele hoop duidelijk. Ik was destijds gymleraar en was goed in m’n vak. Alleen als ik een toernooi moest organiseren ging er altijd wel wat mis. Toen ik voor de tweede keer een panna knock out kooi was vergeten mee te nemen naar een voetbaltoernooi voor een paar honderd kinderen kreeg ik daar toch echt wel een opmerking over. Maar ik deed het toch niet expres? Dat soort dingen overkwamen me al m’n hele leven en daar was ik klaar mee. Toch maar eens een zelftest gemaakt en daar kwam uit dat het misschien wel eens AD(H)D kon zijn. Hmm?! AD(H)D?! Hoe kan dat nou? Dat zouden ze dan toch wel op school hebben gemerkt, of dat er tijdens mijn opleiding wel een lichtje zou gaan branden? Nou ja toch maar een afspraak gemaakt en na een paar weken kwam dan toch echt de diagnose:

ADHD het gecombineerde type

Een schoolvoorbeeld van iemand met ADHD die er op een volwassen leeftijd achter komt zei de psycholoog. Okay nou top…. En dan? Gelukkig kreeg ik een goede begeleiding en hadden ze een lotgenotengroep voor psycho educatie. Wat is ADHD nu eigenlijk? Waar zijn anderen tegenaan gelopen? Wat kun je met deze informatie? En nog veel meer. 

Idee

Een van mijn eerste reacties was: “Had ik het maar eerder geweten dan was ik veel verder geweest”. Maar in die groep zaten ook mensen die veel ouder waren, al een aantal huwelijken achter de rug, en veel verschillende banen hadden gehad. Dus wat zat ik eigenlijk te klagen? En daar komt het eigenlijk op neer. Blijven zitten met het idee”had ik maar…” levert niks meer op. Je kunt je eigenlijk bij elk idee of overtuiging afvragen of die je helpt bij wie je wilt zijn. Helpt het om je dromen te bereiken? Of geeft het me een goed gevoel over mezelf? Zijn de antwoorden ja dan zou ik er vooral mee door blijven gaan maar is er een antwoord nee dan kun je je afvragen of dit wel de juiste manier is.

Hoe zijn jullie omgegaan met de diagnose op latere leeftijd? Laat hieronder een bericht achter of stuur ons een mail naar: info@bounce-back.nl

 

 

Slaap is de basis van een goede gezondheid. Niet alleen fysiek maar zeker ook je geestelijke gezondheid. Met een slechte nachtrust begin je de dag al met een achterstand. En dan is het lastig functioneren op werk of school.

Het probleem is, dat de meeste mensen niet weten wat de oorzaak is van hun slechte slapen. Het zal wel aan de stress, overwerk, of relatieproblemen liggen. En deze dingen zullen zeker niet helpen om lekker in te slapen. Maar wat een hoop mensen niet beseffen is de hoeveelheid uren dat we gebruik maken van computerschermen in ons dagelijks leven. Juist de telefoon, tv of computer kan de oorzaak van je slapeloosheid zijn.

Melatonine

Misschien heb je wel eens de term Melatonine voorbij zien komen. En dat is een belangrijk onderdeel bij slaap maar wat is dat nou eigenlijk? Het is een lichaamseigen hormoon dat geproduceerd wordt door de pijnappelklier. Het zorgt voor je dag-, en nachtritme en zorgt ervoor dat je ’s avonds moe wordt. Je lichaam maakt zodra het donkerder wordt steeds meer melatonine aan en als het weer lichter wordt neemt de hoeveelheid weer af.

Als je aan dat natuurlijke proces gaat rommelen, dan rommel je ook aan je slaap. Dat is de reden dat wanneer je over vele tijdzones vliegt, je best een dag of twee in de war kunt zijn totdat je lichaam zich herstelt. De welbekende jetlag. Het blauwe licht van schermen remt de aanmaak van melatonine waardoor het dag / nachtritme verstoord wordt. Het licht van elektronische apparaten maakt het moeilijker om in slaap te komen en maakt ook de kwaliteit van slaap minder.

Help je slaap: Doe het licht uit!

Elk modern scherm dat we tegenwoordig gebruiken geeft een hoop van een bepaald soort blauw licht. Als je overdag wakker bent is dit eigenlijk een goede zaak, want het helpt je om alert te zijn. Alleen ’s nachts is het ongeveer het laatste wat je brein nodig heeft.

Er zijn natuurlijk wel een aantal oplossingen voor het probleem en één daarvan is super eenvoudig: Schakel al het licht in je slaapkamer uit (inclusief de nachtlampjes). Neem je telefoon, Ipad of computer niet mee naar de slaapkamer. Zo kun je ook niet vlak voor het slapen gaan nog even controleren of je een bericht hebt gehad en ben je als je wakker wordt ’s nachts minder snel geneigd naar een scherm te gaan kijken. Het niet checken van je scherm is op z’n minst al een uitdaging.

Een andere oplossing is om de kleur op je scherm aan te passen, zodat de kleur van je scherm verschuift naar een oranje, warmere kleur. Helaas hebben de meeste tv’s dit nog niet maar dat zal vast niet lang meer duren.

Als dit allemaal te lastig blijkt is het misschien iets ’s avonds een oranje, blauw licht blokkerende bril te dragen. Maar goed het is makkelijker om die andere dingen te proberen. 

Proberen

Als je iemand bent die de telefoon of tablet mee naar bed neemt om nog wat te lezen probeer dan eens het volgende. Geef je telefoon of tablet eens een week rust. Neem ook geen computer of e-reader mee en laat de tv op de slaapkamer ook uit. Pak een boek en ga wat lezen. Is er aan het einde van de week iets van een verbetering van je slaap? Zo ja, dan heb je waarschijnlijk de oorzaak gevonden en weet je wat je kunt doen om in de toekomst beter te slapen.

Zitten jullie veel achter een scherm in de avonduren? Hoe pakken jullie slapeloosheid aan? Laat het ons hieronder weten of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl