Mijn kind heeft ADD, wat nu?

mijn kind heeft add

Sommige kinderen zijn net stuiterballen, ze kunnen geen moment stilzitten, horen je wel maar lijken niet te luisteren en kunnen zich niet lang concentreren. En zo zijn er nog veel meer signalen dat een kind ADHD heeft. Maar wat als je kind wel rustig kan zitten, maar steeds in dromenland lijkt te zijn?

Om te beginnen is het belangrijk dat je weet welke vormen van ADHD er zijn. Ieder kind is anders en zo zijn er dus ook tal van verschillende kinderen met verschillende vormen van ADHD. Je hoeft zeker niet een bepaald rijtje symptomen te herkennen bij je kind, de mate van ADHD en de symptomen zijn bij ieder kind anders.

Ik ontmoet vaak ouders die zeggen: “Mijn kind heeft ADHD, maar kan prima stilzitten, is dat dan eigenlijk wel ADHD?” Het antwoord hierop is dat het zeker een vorm van ADHD kan zijn, namelijk ADD.

Wat houdt ADD bij kinderen in?

ADD betekent in de volksmond een Aandachtstekortstoornis. En bij kinderen uit deze stoornis zich vaak al op jonge leeftijd. Soms zijn de klachten wat vaag en wordt de diagnose pas op latere leeftijd gesteld. Omdat kinderen met ADD niet per se opvallen door hun gedrag, worden de klachten soms dus pas later opgemerkt. Meestal als een kind naar school gaat, komen de klachten vanzelf naar voren.

Kind met ADD en symptomen

  • Je kind is dromerig
  • Passief
  • Het leertempo ligt lager
  • Vergeetachtig
  • Gebrek aan aandacht en concentratie
  • Teruggetrokken
  • Langzame informatieverwerking
  • Raakt vaak dingen kwijt
  • Veel slordigheidsfoutjes
  • Maakt taken niet af

Een kind met ADD heeft moeite met ergens de aandacht oprichten. Moeite met hoofdzaken van bijzaken te onderscheiden en moeite met informatie verwerken. Dagelijkse simpele taken die voor de een automatisch zijn, zijn voor een kind met ADD een uitdaging. Hier steeds aan denken kost moeite en energie. En omdat er zo veel in dat kleine koppie omgaat, zijn kinderen met ADD vaak juist stiller en teruggetrokken. Ze zijn niet echt nieuwsgierig, staan niet voorop en zijn dus regelmatig vergeetachtig.

Mijn kind heeft ADD, wat kan ik doen?

Er is geen standaard waar ADD als diagnose uit kan komen. Er wordt uitgebreid onderzoek gedaan naar het kind en de omgeving en naar alle problemen. Pas als er een goed beeld is van de symptomen kan de diagnose ADD gesteld worden. Ouders en ook de kinderen zelf vinden het vaak fijn als er een officiële diagnose is gesteld voor een stukje (h)erkenning. ADD is niet te genezen, maar als je eenmaal weet dat je kind ADD heeft, is er genoeg dat je zelf kunt doen om je kind te helpen bij zijn/haar ontwikkeling.

Wat kan een coach betekenen?

Voor kinderen is het ontzettend belangrijk dat zij zich begrepen voelen. Dat ze serieus genomen worden en dat ze belangrijke handvatten aangereikt krijgen. Een kind met ADD kan verminderde eigenwaarde hebben, juist omdat het kind het gevoel kan hebben dat het niks af kan maken of niks goed doet, omdat alles extra moeite kost. Omdat ik zelf weet hoe het is om ADHD te hebben, weet ik ook hoe dat voor mijn omgeving is en wat voor impact deze diagnose op je leven kan hebben. En die impact geldt natuurlijk niet alleen voor het kind met ADD, maar ook voor de ouders en broertjes/zusjes. Leren omgaan met ADD houdt in dat we aan de slag gaan met structuur, voorspelbaarheid en waardering. Zo voorkomen we een laag zelfbeeld en leren we het kind om met steeds minder moeite lekker mee te kunnen draaien in het dagelijks leven en op school. Heb je vragen over ADD? Neem dan contact met me op.

Liegen

Als je merkt dat je kind veel liegt kan dat heel vervelend zijn. Maar het is misschien interessanter om te kijken waar het vandaan komt en hoe je kunt helpen om dit te veranderen?

Kijk eens voorbij de leugen.

Het kan er op lijken dat je kind zonder enige reden liegt, maar als je hier even stil bij staat kan het ook een aanwijzing zijn dat hij ergens moeite mee heeft. Als je kind bijvoorbeeld zegt dat het niet een speeltje naar z’n broertje heeft gegooid terwijl je zeker weet van wel, dan hoeft dit niet alleen maar te zijn om niet de schuld te krijgen. Hij kan ook van slag zijn dat hij z’n emoties niet onder controle had. Had je er zo al over gedacht? Dingen lijken soms anders dan ze echt zijn. Wat je kunt doen is om te helpen andere strategieën te leren gebruiken door te benoemen wat hij voelt en hoe hij dit dan ook op een andere manier kan uiten.

Toon begrip

Stel je voor dat je kind de beurt heeft om de vaatwasser uit te ruimen. Als je later op de dag vraagt of hij het heeft gedaan, kan hij liegen door ja te zeggen. In werkelijkheid was hij wel begonnen maar werd hij door iets afgeleid en is het toen vergeten om af te maken. Om maar niet in de problemen te raken liegt hij.

Als je laat zien dat je het begrijpt waarom hij heeft gelogen zal hij eerder de verantwoordelijkheid nemen door het toch nog af te maken. Simpelweg zeggen dat je het snapt dat hij snel kan worden afgeleid helpt al enorm. En door erbij te zeggen dat je liever hebt dat hij er eerlijk over is en het later afmaakt, dan erover te liegen, laat zien dat je hem niet veroordeelt. Geef aan wat het met jouw doet en niet de beschuldigende vinger gebruiken.

Realistische verwachtingen

Kinderen met AD(H)D liegen om taken niet te hoeven doen uit angst. Als je kind bijvoorbeeld veel huiswerk heeft, kan hij zeggen dat hij helemaal niks hoeft te doen om er maar niet aan te hoeven denken. Als je samen realistische verwachtingen schept hoeft je kind ook niet te liegen. Zeg dat hij na elk vak even pauze kan nemen. Verdeel het huiswerk in kleinere stukken. Dit geeft rust en dus minder stress. Als het daardoor lukt groeit het zelfvertrouwen om het de volgende keer weer zo aan te pakken ook weer .

De waarheid vertellen

Geef elke keer weer de mogelijkheid om, na een leugen, toch de waarheid te vertellen. Het is belangrijk om toch de kans te krijgen om de waarheid te vertellen. En als hij de waarheid verteld, bekrachtig dat dan positief. Als je kind bijvoorbeeld zegt dat hij z’n jas heeft uitgeleend maar ‘m eigenlijk in de bus is vergeten. Probeer dan de waarheid positief te benaderen door bijvoorbeeld te zeggen dat het ook lastig is om al je spullen bij elkaar te houden en dat je trots bent dat hij het eerlijk heeft gezegd.

Consequenties 

Kinderen met AD(H)D liegen vaak impulsief en denken dan niet na over de consequenties. Het kan helpen om te bespreken wat het resultaat is van het liegen. Als hij bijvoorbeeld geen computerspelletjes mag spelen als z’n kamer niet opgeruimd is. Help hem dan herinneren wat er de vorige keer gebeurde toen hij z’n kamer niet had opgeruimd en hierover had gelogen. Hij moest z’n kamer nog steeds eerst opruimen maar mocht vanwege z’n leugen toen een week niet op de computer.

Samenwerken

Liegen is ook een weg om vervelende situaties uit de weg te gaan. Vanuit je kind gezien kan het huiswerk kwijtraken kan voor minder problemen zorgen dan toegeven dat je het niet hebt gemaakt.

Maar draai zo’n situatie eens om je kind te helpen. Zoek samen eens naar een strategie die hem helpt zo’n vervelende situatie aan te gaan. Misschien kun je zo’n situatie zelfs voor zijn door samen dit soort scenario’s door te nemen voordat ze echt gebeuren.

Het goede voorbeeld

Kinderen kijken al vanaf een hele jonge leeftijd naar hun ouders hoe ze zich moeten gedragen. Als je zelf veel liegt dan krijgt je kind hoogstwaarschijnlijk mee dat liegen okay is. Ouders zijn de belangrijkste rolmodellen dus het is belangrijk om eerlijk en transparant tegen ze te zijn. 

Tijd

Alle kinderen liegen zo nu en dan en om gedrag te veranderen heb je tijd nodig. Zeker als een kind gewend is om te liegen zal het niet snel en makkelijk veranderen. Het is makkelijker om terug te vallen op een manier die je gewend bent dan om een nieuwe manier te proberen. De oude manier is alsof het gewoon is geworden. Het is een A1 geworden helemaal geasfalteerd en wel. Als je daar vanaf stapt en een nieuw olifantenpad aanmaakt is dat onwennig. het resultaat kan best eng zijn. 

Probeer niet boos te worden als je kind toch weer op de A1 stapt, blijf met ‘m werken om een andere strategie te ontwikkelen. Hoe eerder, hoe beter. 

Hoe gaan jullie om met het liegen van jullie kind? Laat het ons hieronder weten of stuur een mail naar info@bounce-back.nl

 

10 dingen die je niet moet zeggen tegen iemand met AD(H)D

jongenAls je met AD(H)D te maken hebt, kom je ongetwijfeld mensen tegen die niet snappen wat dat betekent en wat voor invloed het heeft op je dagelijks leven. 

We weten steeds meer over AD(H)D maar helaas zijn er nog veel misvattingen en die kunnen ook nog eens op een negatieve manier invloed hebben. AD(H)D zou een modeziekte zijn die te snel gediagnosticeerd wordt en men grijpt te snel naar medicatie. Anderen zien AD(H)D als een excuus voor slecht opvoeden en dat het wel over gaat als een kind volwassen wordt.

Iedereen die op een of andere manier met AD(H)D te maken heeft, heeft vast wel eens één van de volgende onjuiste uitspraken over AD(H)D gehoord.

  •  1. AD(H)D bestaat niet! Waarom laten we kinderen niet gewoon kinderen zijn?in-my-day
  • 2. Iedereen heeft een beetje AD(H)D en dat is helemaal geen probleem.
  • 3. AD(H)D wordt te snel en te vaak gediagnosticeerd.

Deze (onjuiste) beweringen betwijfelen überhaupt het bestaan van AD(H)D. Zo kunnen mensen bijvoorbeeld onterecht zeggen dat ze “een AD(H)D momentje” of “een klein beetje AD(H)D” hebben. Je hoort misschien wel eens mensen klagen dat we tegenwoordig de kinderen niet meer kinderen laten zijn of dat we kinderen te snel in een hokje plaatsen omdat ze actief en energiek zijn.

Beter je best doen

Natuurlijk is iedereen wel eens vergeetachtig of onoplettend en welke ouder heeft nu niet meegemaakt dat hun kind helemaal ontspoort?! Dit zijn hele normale dingen. Maar voor kinderen, en volwassenen met AD(H)D is het echt meer dan een een beetje druk. De symptomen zijn zo aanwezig dat ze het dagelijks leven beperken.

  • 4. Als je gewoon wat meer je best zou doen, zou je beter presteren.
  • 5. Hij / zij is gewoon lui.
  • 6. Mensen gebruiken AD(H)D als een excuus voor slecht gedrag.

Soms zijn mensen in de veronderstelling dat als een kind of volwassene met AD(H)D “gewoon wat meer hun best zou doen”, ze ook succesvoller zouden zijn. Mensen met AD(H)D krijgen op een negatieve manier opmerkingen als “Hij is gewoon lui” of “Ze zit daar maar en doet niks”. En dan komt het ook nog vaak voor dat mensen met AD(H)D onder hun niveau presteren. Mensen begrijpen dan niet waarom iemand met AD(H)D soms in staat is om taken snel en goed af te krijgen terwijl ze op andere momenten diezelfde taken heel slecht doen. Maar dit pas juist in het beeld van AD(H)D en dat kan behoorlijk frustrerend zijn voor mensen die AD(H)D niet begrijpen. Mensen met AD(H)D gebruiken een hoop energie om te organiseren, focussen en alles op de rit te houden en dat gaat niet altijd even goed.

Geen excuus, wel verklaring

AD(H)D is nooit een excuus voor gedrag, maar het is wel vaak een verklaring. En dat kan weer helpen in het leren omgaan met AD(H)D.

  • cure7. Dat kind zou gewoon wat meer discipline bijgebracht moeten krijgen.
  • 8. AD(H)D komt door een slechte opvoeding.

Helaas krijgen veel ouders van kinderen met AD(H)D te maken met dit soort vooroordelen. Het is gewoon niet waar dat een slechte opvoeding of een gebrek aan discipline leidt tot AD(H)D. Het is wel waar dat kinderen met AD(H)D een veel grotere uitdaging kunnen zijn voor hun ouders. Het is gemakkelijk om gefrustreerd te raken en je gaat sneller twijfelen aan je opvoedingskunsten als je een kind met AD(H)D hebt. Zeker als je zelf gelooft in dat het aan de opvoeding ligt. De omgeving heeft zeker invloed op het leven van iemand met AD(H)D. Zowel kinderen als volwassenen profiteren van een omgeving met structuur, routines en het bijsturen van gedrag.

  • 9. Studenten met AD(H)D die op school aanpassingen krijgen, hebben daardoor een oneerlijk voordeel op anderen.

Als AD(H)D het leren beïnvloed zijn daar op school verschillende aanpassingen voor te bedenken. En die zijn er om ervoor te zorgen dat er aan de ondersteuningsbehoefte wordt voldaan. Zo kan de leerling op eenzelfde niveau presteren als iemand die geen AD(H)D heeft. Het is dus juist even eerlijk in plaats van een voordeel. Een kind wat niet goed kan zien doet krijgt toch ook een bril. Heeft die dan ook voordeel?

  • 10. AD(H)D bij vrouwen is minder ernstig dan bij mannen.

Ook dit is een veelvoorkomende misvatting. Enkel omdat het meisje misschien niet de fysieke uitspattingen heeft blijft de interne chaos even groot hoor. Maar het risico op onderpresteren is wel groter omdat mensen dit echt geloven. 

Omdat tot op de dag van vandaag nog steeds veel ouders deze dingen geloven, zoeken ze geen hulp. Zonder de juiste kennis en ondersteuning groeien een hoop kinderen op met frustraties en blijven ze onnodig worstelen. Kennis is macht en kennis over AD(H)D zorgt voor verandering. Wat voor misvattingen maakten / maken jullie mee? Laat het ons hieronder weten of stuur ene mail naar: info@bounce-back.nl

 

 

Friemelen

Ouders willen graag het beste voor hun kind maar soms kunnen kinderen het bloed onder je nagels vandaan halen. Hier zijn wat alternatieven voor gewoontes die onveilig, ongezond of simpelweg irritant zijn voor anderen. 

Het brein van een AD(H)D’er heeft de neiging om een ondergestimuleerde frontale kwab te hebben. Dit is het deel van het brein waar beslissingen maken, plannen en organiseren plaatsvindt. Mensen met AD(H)D kiezen op een natuurlijke manier activiteiten die dat deel van het brein helpen stimuleren. Luidruchtig friemelen komt vaak voor zoals met de voeten op de grond tikken, het klikken van pennen en het kraken van de knokkels. Dit kan flink irritant zijn.

Maar wat is dan passend friemelen?

Friemelen is duidelijk behulpzaam voor het brein van een AD(H)D’er. Het is wel belangrijk ervoor te zorgen dat dit passend friemelen is. Dit zijn manieren van friemelen die anderen niet lastig vallen en niet afleiden van de (soms wat saaie) taak die gedaan moet worden.

Een kind of student kan zich bijvoorbeeld beter concentreren als het iets in zijn of haar handen heeft, maar als het daardoor niet goed kan schrijven is het niet passend. Achtergrondmuziek met liedjes die bekend zijn of zonder tekst kan dan bijvoorbeeld wel weer meer helpen om het kind of student te laten focussen. Er is niet één oplossing. Wat voor de een werkt, werkt voor de ander niet.

Hoe kies je een gepaste methode?

  • Kies eerst het juiste type van friemelen:
    • Visueel: visuele herinneringen zoals een Time Timer
    • Auditief: achtergrond muziek of een audioboek.
    • Tast: objecten of speelgoed met structuur zoals een Tangle.
    • Bewegen: tijdens het studeren zittend op een bal / wiebelkussen of lopen tijdens het bellen.
    • Geur of smaak: geuren zoals lavendel kunnen kalmerend of zoals kaneel juist stimulerend werken.schermafbeelding-2016-09-08-om-07-57-32
  • Zorg dat het friemelen niet van de taak afleidt:
    • Koppel auditieve manieren met bewegen of een visuele taak. Bijvoorbeeld: luister naar muziek terwijl je de kamer opruimt.
    • Koppel bewegen met schrijven, visuele of auditieve taken. Bijvoorbeeld: zit op een fitnessbal of met een Tangle in de klas.
    • Koppel visuele manieren met “saaie” stille taken: Bijvoorbeeld: gebruik een Time Timer die de tijd aftelt bij het maken van een toets.
  • Gebruik geen strategieën die hetzelfde zijn als de taak zelf.
    • Koppel dus niet muziek met het luisteren naar de docent.
    • Koppel niet een visuele strategie als het kind in de klas naar het bord moet kijken.

Wat heeft er wel goed gewerkt voor je kind of voor jullie zelf? Laat een bericht achter of stuur een mail naar info@bounce-back.nl

Zouden kinderen met AD(H)D stil moeten zitten?


Ja, kinderen met AD(H)D zouden stil moeten zitten….. Altijd. Het beste met behulp van een olifant die ze op hun plek houdt. Want dat is voor sommige kinderen met AD(H)D de enige manier om dit voor elkaar te krijgen.Schermafbeelding 2016-09-03 om 22.21.09 Okay, dus als het pletten van kinderen geen optie is, wat dan wel? Misschien helpt het om te begrijpen wat er achter dit gedrag zit.

Waarom friemelen ze eigenlijk?

Kinderen met AD(H)D hebben meestal een minder dan gemiddelde activiteit in één of beide delen van de prefrontale cortex. Dit is de plek waar het plannen, keuzes maken, doelgericht werken en focussen plaatsvindt.

Dit stuk van het brein heeft hulp nodig om actief te blijven tijdens saaie taken. Dus friemelen ze. 

Stil zitten tijdens een saaie taak kan echt heel zwaar zijn voor mensen met AD(H)D. Kijk maar eens naar iemand met AD(H)D die iets aan het doen is wat diegene fascinerend of interessant vindt. Weet je wat je dan niet zult zien? Friemelen. Er is geen reden om de prefrontale cortex te stimuleren want die is immers al actief.

Maar ik word gek van dat gefriemel!!!

Ouders en docenten kunnen echt last hebben van al dat gefriemel want het leidt af en geeft onrust. Door al dat gefriemel lukt het niet om geconcentreerd ergens aan te werken. Het zou wel fijn zijn als je dat gefriemel kon uitbannen maar dat is niet mogelijk. Maar wat dan wel? Wat zijn nu manieren om het gefriemel in betere banen kunnen leiden? Zijn er manieren van friemelen die niet storend zijn voor anderen? En welke manieren leiden niet af van de te maken taak?

Schermafbeelding 2016-09-03 om 23.08.33Er zijn bijvoorbeeld (staan)bureau’s met een schommelende voetensteun.Zo kan het kind toch zijn energie kwijt zonder storend te zijn voor anderen. Een goedkopere optie is om zelf een touw of eleastiek tussen de poten van de stoel of tafel te knopen. 
Schermafbeelding 2016-09-03 om 23.09.48

De Time Timer is een visuele klok waarmee kinderen kunnen zien hoeveel tijd er nog over is voor een taak. Dit visuele aspect kan helpen om op een bepaalde taak te blijven. Zeker wanneer kinderen in meteen kunnen zien dat het einde van een “saaie” taak nabij is.Schermafbeelding 2016-09-03 om 23.11.58

Een Tangle bestaat uit stukjes plastic die aan elkaar verbonden zijn met een spil. Er zit geen begin en eind aan, waardoor het kind eindeloos kan friemelen. Dit werkt kalmerend maar is niet storend voor anderen.

Dus… zouden kinderen met AD(H)D gedwongen moeten worden om stil te zitten?

Wij zouden zelf zeggen van niet, maar dat betekent ook weer niet dat ze maar de vrijheid moeten krijgen om tegen de muren op te stuiteren. Het vraagt van ouders en leerkrachten wat inzet en creativiteit maar er zijn zoveel hulpmiddelen om kinderen beter te laten focussen, zonder dat ze stil hoeven te zitten tijdens het maken van “saaie” taken.

Dus wordt het de olifant? Of toch een andere manier?

Wij hopen dat jullie deze tips gebruiken en zelf andere strategieën kunnen bedenken die AD(H)D aanvullen. Wat heeft er goed gewerkt voor je kind of voor jullie zelf? Laat jullie ideeën weten aan info@bounce-back.nl