Verandert ADHD naarmate je ouder wordt?

Verandert ADHD

Wanneer een kind de diagnose ADHD heeft gekregen, vaak na een lange periode van onzekerheid, onderzoeken en gesprekken, dan volgt een behandelplan en krijgen ouders advies over hoe ermee om te gaan, het kind zo goed mogelijk te begeleiden en op te voeden. In de puberteit is vaak extra zorg, want de wereld van het kind wordt groter en ouders hebben minder invloed. Het loslaten en vertrouwen, zeg maar. Hoe het kind zal zijn als (jong)volwassene, dat weet geen enkele ouder, maar met de diagnose ADHD kan dat toch soms zorgelijk, of op z’n minst onzeker zijn.

Groei je ‘over ADHD heen’?

Lange tijd werd gedacht dat ADHD een fase was die alleen bij kinderen voorkwam. Het kind zou er overheen groeien. Maar is dat ook werkelijk zo, of komt met de leeftijd de wijsheid, en geldt dat ook voor het omgaan met ADHD? Het is helaas niet zo dat je ‘herstelt’ van ADHD, maar de symptomen en de bijkomende dingen waar je tegenaan liep als kind, veranderen wel. Bovendien kun je als volwassene vaak beter omgaan met de situaties waar je als kind veel moeite mee had.

Enkele typische ADHD-gedragskenmerken per leeftijdsgroep:

Onoplettend:

  • als kleuter betekent dit dat je maar heel kort spel of opdracht volhoudt; je maakt activiteiten niet af;
  • in de basisschoolleeftijd kun je nog steeds minder goed je activiteiten afronden en doe je vaak alweer iets anders. Je bent vergeetachtig en chaotisch. Plannen is niet makkelijk en je bent snel afgeleid door de omgeving;
  • (Jong)volwassenen tonen minder doorzettingsvermogen om activiteiten af te maken dan wenselijk is. Vooruitplannen en je tijd goed indelen is meestal nog steeds erg lastig.

Hyperactief:

  • in de kleuterleeftijd ben je vooral een wervelwind die veel drukte met zich meebrengt;
  • kinderen op de basisschool hebben moeite met stilzitten en zijn onrustig;
  • Adolescenten zijn nog steeds ongedurig en snel afgeleid, maar hun verantwoordelijkheidsgevoel is vaal al meer aanwezig.

Impulsief:

  • de kleuter vindt het moeilijk om te luisteren en de aandacht ergens bij te houden;
  • schoolkinderen kunnen minder goed op hun beurt wachten of anderen laten uitpraten; zij denken soms niet na voordat ze iets zeggen en hebben moeite met regels en kaders. Door leeftijdsgenoten kan dit als storend worden ervaren, waardoor onbegrip kan ontstaan. Ongelukjes en botsingen zijn snel ontstaan;
  • de (jong)volwassene heeft een minder ontwikkelde zelfcontrole, neemt soms (onverantwoorde) risico’s en kan gevoelig zijn voor verslavingen en uitdagingen.

ADHD en het dagelijks leven

ADHD kan grote persoonlijke en maatschappelijke gevolgen hebben, ook – of misschien wel juist – voor volwassenen. Je wordt geacht verantwoording te nemen en je planning, huishouden, werk en financiën op orde te hebben, terwijl dat voor mensen met ADHD heel moeilijk kan zijn en het door de omgeving (vrienden, gezin, familie) niet altijd begrepen of geaccepteerd wordt. De problemen waar je tegenaan loopt, kunnen veel invloed hebben op je zelfvertrouwen en je zelfbeeld. Dan kun je begeleiding of coaching goed gebruiken.

ADHD en werk

Volwassenen met ADHD hebben meer dan anderen moeite met concentratie, taken afmaken, opdrachten aannemen en samenwerken. Zij ervaren vaak een gevoel van onrust, wat weer onzekerheid en stress veroorzaakt. Het is dus heel belangrijk dat hierbij ondersteuning gegeven wordt. Het is een taak van de maatschappij om hier beter mee om te gaan. Want laten we niet vergeten dat er ook kwaliteiten zijn! Personen met ADHD kunnen ook juist een meerwaarde geven aan het bedrijf waar zij werken: ze zijn immers ook vaak zeer creatief, scherpzinnig, oplossingsgericht en enthousiast. Door hun focus en energie kunnen ingewikkelde werkzaamheden tot een zeer goed resultaat leiden!

De omgeving heeft ook ‘last van ADHD’

De diagnose ADHD

De diagnose ADHD is vaak al een lang, soms zelfs moeilijk proces geweest. Niet alleen wanneer deze bij een kind of jongvolwassene wordt gesteld. Soms zijn er vele onderzoeken aan vooraf gegaan en hebben ouders menig hulpverlener om raad gevraagd. Ook voor volwassenen, bij wie nooit eerder aan ADHD is gedacht, is de (h)erkenning een soort van ‘nieuwe start’.

Wat vertel je en aan wie?

Je weet nu dat je kind ADHD heeft. Niet altijd even makkelijk of leuk, maar hiermee kun je met de juiste hulp prima leven! Voor ouders is vaak inmiddels duidelijk wat het voor je kind betekent en hoe je hem of haar het beste kunt helpen. De leerkracht(en) en schoolleiding worden geïnformeerd en begeleid. Maar de wereld van het kind is groter dan thuis en school. Anderen zullen ook niet altijd weten hoe ze het beste kunnen reageren. Het is fijn als je er dan zelf open in bent. Soms zijn er heel vervelende vooroordelen. ‘Het ligt aan de opvoeding’ is een veel voorkomende en onterechte gedachte.

Een paar tips:

  • Wees duidelijk en open over de diagnose.
  • Geef waar nodig uitleg of verwijs naar websites en publicaties over ADHD.
  • Vraag zelf om de nodige hulp en leg uit wat je van de omgeving verwacht.
  • Blijf in gesprek met de school en de omgeving van het kind.

Begrip van volwassenen

Als je op latere leeftijd pas hebt ontdekt dat je ADHD hebt, is dat vaak al ingewikkeld en emotioneel genoeg. Dan leer je er zelf – met (professionele) hulp – vast wel mee omgaan. Je weet nu waar de oorzaak van jouw problemen vandaan komt. De volgende stap is je omgeving: wat vertel je en aan wie wel of niet? Hoe gaan ze reageren; begrijpen ze het of verwijten ze je van alles? Op je werk of je opleiding was je voor anderen misschien iemand die chaotisch was, z’n werk niet afhad of kwam je altijd te laat bij afspraken met vrienden… Hoe moeilijk ook, toch is openheid heel belangrijk!

Een paar tips:

Mijn partner heeft ADHD, hoe ga ik daarmee om?

Voor wie een relatie heeft met iemand die pas op latere leeftijd heeft laten onderzoeken waarom hij of zij altijd problemen heeft met concentratie, impulsiviteit en het nakomen van afspraken, is het ook wennen. Misschien was je soms boos of wanhopig, snapte je niet waarom de ander niet ‘gewoon op tijd kon zijn’ of van alles begon, maar nooit iets afmaakte. Nu je weet dat het een oorzaak heeft, betekent dat nog niet dat het makkelijk is. Hoe ga je ermee om? Hoe kom je uit die soms al negatieve spiraal en hoe help je? Waar sta jij en wat kun je beter niet doen?

Ook hier helpen de volgende tips:

  • Lees informatie over ADHD.
  • Heb geduld; aanvaarding en aanpassing kosten tijd.
  • Zoek steun of een luisterend oor.
  • Zit je partner niet te dicht op de huid en neem af en toe even rust/afstand.
  • Vergeet niet aan jezelf te denken. Als je uitgerust bent, kun je meer betekenen voor de ander.

Wil je meer weten of heb je hulp nodig, neem gerust contact op!

10 dingen die je niet moet zeggen tegen iemand met AD(H)D

jongenAls je met AD(H)D te maken hebt, kom je ongetwijfeld mensen tegen die niet snappen wat dat betekent en wat voor invloed het heeft op je dagelijks leven. 

We weten steeds meer over AD(H)D maar helaas zijn er nog veel misvattingen en die kunnen ook nog eens op een negatieve manier invloed hebben. AD(H)D zou een modeziekte zijn die te snel gediagnosticeerd wordt en men grijpt te snel naar medicatie. Anderen zien AD(H)D als een excuus voor slecht opvoeden en dat het wel over gaat als een kind volwassen wordt.

Iedereen die op een of andere manier met AD(H)D te maken heeft, heeft vast wel eens één van de volgende onjuiste uitspraken over AD(H)D gehoord.

  •  1. AD(H)D bestaat niet! Waarom laten we kinderen niet gewoon kinderen zijn?in-my-day
  • 2. Iedereen heeft een beetje AD(H)D en dat is helemaal geen probleem.
  • 3. AD(H)D wordt te snel en te vaak gediagnosticeerd.

Deze (onjuiste) beweringen betwijfelen überhaupt het bestaan van AD(H)D. Zo kunnen mensen bijvoorbeeld onterecht zeggen dat ze “een AD(H)D momentje” of “een klein beetje AD(H)D” hebben. Je hoort misschien wel eens mensen klagen dat we tegenwoordig de kinderen niet meer kinderen laten zijn of dat we kinderen te snel in een hokje plaatsen omdat ze actief en energiek zijn.

Beter je best doen

Natuurlijk is iedereen wel eens vergeetachtig of onoplettend en welke ouder heeft nu niet meegemaakt dat hun kind helemaal ontspoort?! Dit zijn hele normale dingen. Maar voor kinderen, en volwassenen met AD(H)D is het echt meer dan een een beetje druk. De symptomen zijn zo aanwezig dat ze het dagelijks leven beperken.

  • 4. Als je gewoon wat meer je best zou doen, zou je beter presteren.
  • 5. Hij / zij is gewoon lui.
  • 6. Mensen gebruiken AD(H)D als een excuus voor slecht gedrag.

Soms zijn mensen in de veronderstelling dat als een kind of volwassene met AD(H)D “gewoon wat meer hun best zou doen”, ze ook succesvoller zouden zijn. Mensen met AD(H)D krijgen op een negatieve manier opmerkingen als “Hij is gewoon lui” of “Ze zit daar maar en doet niks”. En dan komt het ook nog vaak voor dat mensen met AD(H)D onder hun niveau presteren. Mensen begrijpen dan niet waarom iemand met AD(H)D soms in staat is om taken snel en goed af te krijgen terwijl ze op andere momenten diezelfde taken heel slecht doen. Maar dit pas juist in het beeld van AD(H)D en dat kan behoorlijk frustrerend zijn voor mensen die AD(H)D niet begrijpen. Mensen met AD(H)D gebruiken een hoop energie om te organiseren, focussen en alles op de rit te houden en dat gaat niet altijd even goed.

Geen excuus, wel verklaring

AD(H)D is nooit een excuus voor gedrag, maar het is wel vaak een verklaring. En dat kan weer helpen in het leren omgaan met AD(H)D.

  • cure7. Dat kind zou gewoon wat meer discipline bijgebracht moeten krijgen.
  • 8. AD(H)D komt door een slechte opvoeding.

Helaas krijgen veel ouders van kinderen met AD(H)D te maken met dit soort vooroordelen. Het is gewoon niet waar dat een slechte opvoeding of een gebrek aan discipline leidt tot AD(H)D. Het is wel waar dat kinderen met AD(H)D een veel grotere uitdaging kunnen zijn voor hun ouders. Het is gemakkelijk om gefrustreerd te raken en je gaat sneller twijfelen aan je opvoedingskunsten als je een kind met AD(H)D hebt. Zeker als je zelf gelooft in dat het aan de opvoeding ligt. De omgeving heeft zeker invloed op het leven van iemand met AD(H)D. Zowel kinderen als volwassenen profiteren van een omgeving met structuur, routines en het bijsturen van gedrag.

  • 9. Studenten met AD(H)D die op school aanpassingen krijgen, hebben daardoor een oneerlijk voordeel op anderen.

Als AD(H)D het leren beïnvloed zijn daar op school verschillende aanpassingen voor te bedenken. En die zijn er om ervoor te zorgen dat er aan de ondersteuningsbehoefte wordt voldaan. Zo kan de leerling op eenzelfde niveau presteren als iemand die geen AD(H)D heeft. Het is dus juist even eerlijk in plaats van een voordeel. Een kind wat niet goed kan zien doet krijgt toch ook een bril. Heeft die dan ook voordeel?

  • 10. AD(H)D bij vrouwen is minder ernstig dan bij mannen.

Ook dit is een veelvoorkomende misvatting. Enkel omdat het meisje misschien niet de fysieke uitspattingen heeft blijft de interne chaos even groot hoor. Maar het risico op onderpresteren is wel groter omdat mensen dit echt geloven. 

Omdat tot op de dag van vandaag nog steeds veel ouders deze dingen geloven, zoeken ze geen hulp. Zonder de juiste kennis en ondersteuning groeien een hoop kinderen op met frustraties en blijven ze onnodig worstelen. Kennis is macht en kennis over AD(H)D zorgt voor verandering. Wat voor misvattingen maakten / maken jullie mee? Laat het ons hieronder weten of stuur ene mail naar: info@bounce-back.nl

 

 

Opruimen

schermafbeelding-2016-09-08-om-22-27-39De kamer ligt vol met troep, in de keuken is er geen schoon bord of pan meer te vinden en toch lig je op de bank naar de TV te kijken. Ze vroeg de afgelopen dagen al of je wilde helpen met het huishouden want ze doet eigenlijk alles al. Je wilde het afmaken voordat ze thuis kwam maar het kwam er gewoon niet van. Nou ja je was wel vol goede moed gestart met stofzuigen maar toen zag je dat reclameblaadje liggen. Even lezen om te kijken of er nog wat in de bonus is want ja dat bespaart geld. Wat zal ze trots op je zijn straks. Lezen doe je natuurlijk zittend en toen zag je de Ipad liggen. Even een spelletje kan toch wel?!

Schermen

Oh ja een update van de app van Netflix. Even kijken welke nieuwe films en series ze allemaal hebben en of je die nu eindelijk kan streamen naar de TV. En zo zit je de hele dag van alles te kijken terwijl je ondertussen je computer hebt aangezet om iets te Googlen en je terug bent gegaan naar een ander spel op de Ipad. Vergeet niet ook de 20 mensen waarmee je tegelijk aan het appen bent over…. Ja waarover eigenlijk? Nou ja, het maakt ook niet uit. De tijd is voorbij gevlogen en je ziet dat ze over niet meer dan 20 minuten thuis is.

Opeens sta je op en gaat als een razende het huis door. Het ziet er allemaal wel een beetje beter uit maar je weet dat het niet genoeg is. En daar gaat de sleutel in het slot. Shit weer niet af, en je ziet het al aan haar gezicht. Ze is niet eens boos meer. Het is veel erger. Je ziet de teleurstelling in haar ogen. Waarom  heb je het dan ook niet gewoon gedaan? Zoveel was het nou toch ook weer niet? Als ik nou eerder was gestart…. Je reactie is om maar boos te worden. Dat ben je nu eenmaal gewend als anderen weer eens teleurgesteld in je zijn. Doe je eens een keer wat, is het weer niet goed! Je probeert het toch? Snap dat dan!

Je loopt boos weg naar boven want je hebt geen zin in dat gezeik. Je poetst je tanden en wilt gaan slapen maar moet eerst nog die berg kleren op je bed, naast je bed gooien. Ogen dicht en net doen alsof je er niet meer bent. Schoon en opgeruimd is ook fijner maar je weet gewoon niet hoe dat moet. Zelfs dat weet je niet… Je voelt je een mislukkeling, een zwakkeling en niet goed genoeg.

De meeste mensen zonder AD(H)D zullen dat niet snappen. Ze kunnen zich toch op zekere hoogte inleven maar echt snappen…. We zullen het moeten doen met een gebrek aan overzicht. Liever de keukendeur dicht doen dan beginnen aan de schier onmogelijke taak van het afwassen van de vaat. Waar begin je in godsnaam?

Communicatie

Het bespreken van dit soort zaken is een must om die conflicten tegen te gaan. Het gaat niet om het opruimen. Zij wil gezien worden en een beetje hulp krijgen en jij wilt gezien worden in je (halve) poging. Eigenlijk is de behoefte hetzelfde dus waarom niet samenwerken om dit dan ook te bereiken? Misschien kan zij bijvoorbeeld een lijstje maken per ruimte wat er gedaan moet worden. Lijstjes zijn fijn want het biedt structuur, je kunt iets afvinken waardoor je weer een voldaan gevoel hebt en die chaos is opeens niet zo’n chaos meer. Misschien kun jij alarmen zetten op willekeurige tijden om jezelf uit je hyperfocus te halen.

Het zal echt niet meteen goed gaan en een hobby zal het nooit worden maar door zo elkaar aan te vullen zullen er minder conflicten zijn en dat alleen al geeft het leven wat meer rust.

Hoe pakken jullie dit aan in je relatie? Is het een bron van frustratie? Of werken jullie goed samen? Laat het ons hieronder weten of stuur een mail naar info@bounce-back.nl

AD(H)D en relaties


Liefde is een werkwoord en dat zeggen ze niet voor niets. Het vergt goede communicatie, wederzijds respect, compromissen, empathie en het begrip van elkaars gevoelens en behoeftes.

Voor mensen met AD(H)D kunnen juist deze punten een uitdaging zijn en dit kan voor de partner daarvan erg frustrerend zijn. Het is erg pijnlijk als degene met AD(H)D weer eens een afspraak niet is nagekomen of iets belangrijks is vergeten.

Iemand met AD(H)D:

  • flapt er eerder iets uit zonder eerst na te denken
  • vergeet belangrijke gebeurtenissen
  • maakt beloftes die vervolgens niet worden nagekomen
  • raakt afgeleid tijdens een gesprek
  • ziet het standpunt van de ander minder snel
  • doet en denkt daarna pas

Het kan erop lijken dat iemand met AD(H)D deze dingen expres doet en de ander probeert te kwetsen. 

AD(H)D gedrag in een relatie

Door het AD(H)D gedrag kunnen partners meer het gevoel krijgen dat ze een ouder zijn dan een partner. Vaak zorgt die voor de structuur en zorgt voor alle reminders en het kan daardoor teleurstellend zijn als degene met AD(H)D hier niet in ondersteunt.
In plaats van het delen van verantwoordelijkheden, komt (gevoelsmatig)alle last op hun schouders en dat terwijl ze ook nog eens ondersteunend zijn in moeilijke tijden. Vaak nemen ze taken die lastig zijn voor iemand met AD(H)D over zoals het betalen van de rekeningen, plannen van afspraken, schoonmaken en de boodschappen. Dat kan vermoeiend zijn!

Hoe begrijp je dan je partner met AD(H)D?

AD(H)D is aan de ene kant een stoornis, maar mensen met AD(H)D hebben ook een hoop krachten. Het is belangrijk AD(H)D en de symptomen ervan te begrijpen, terwijl alle prachtige dingen die je in eerste instantie leuk vond aan je partner niet moet vergeten.

Hoe krijg je dit voor elkaar?

Ten eerste moet je kennis hebben over wat AD(H)D eigenlijk is. Lees over volwassen met AD(H)D, en vraag je partner om zijn of haar symptomen te beschrijven. Misschien helpt lotgenoten te spreken en daarvan kunt leren hoe zij dezelfde uitdagingen aanpakken.

Probeer de dingen vanuit het standpunt van je partner te zien. Het is namelijk ook lastig als alles wordt overgenomen omdat je het zelf niet kunt. Aan de ene kant zorgt het ervoor dat het leven soepeler loopt maar aan de andere kant is het ook een bevestiging dat de ander “beperkt” is. Dit besef kan bij iemand met AD(H)D soms irritatie opwekken en het afreageren. Dit gedrag is niet goed maar als je begrijpt waar dat vandaan komt kun je het misschien beter plaatsen.

Zorg zelf voor jullie eigen succes. Bouw op de sterke kanten van je partner en werk om potentiële uitdagingen heen. Bespreek samen waar je partner wel en niet goed in is in bijvoorbeeld het huishouden. Maak duidelijke afspraken zodat jullie beiden je eigen verantwoordelijkheid hebben.

En als laatste maar zeker niet het minste probeer te herontdekken wat je leuk vindt aan elkaar. Wat heeft jullie bij elkaar gebracht? Hoe kun je dat gevoel weer terugkrijgen. Maak tijd voor elkaar en doe wat jullie leuk vinden.

Wat zorgt ervoor dat jullie relatie goed blijft lopen? Laat het ons weten op info@bounce-back.nl