Is coaching iets voor jou?

kompas waarden

Ook al zijn we lekker bezig, er kan altijd iets onverwachts gebeuren. Soms zit het tegen en krijg je die droombaan niet. Misschien ben je voor de zoveelste keer te laat of loopt je relatie stroef. Een realiteit is dat er mensen ziek worden en er zullen ook mensen overlijden. Misschien wordt je zelf ziek of heb je last van klachten zoals angst of depressiviteit. Bij Bounce Back krijg ik vaak deze vraag: wat kan ik doen om me niet meer zo slecht te voelen? Wat kan ik doen om van mijn angsten af te komen, of van mijn zorgen? Of zelfs hoe kom ik van mijn ADHD af? Ze willen niet meer in hun huidige situatie leven en ze zich zo voelen.

We kijken in de coaching niet naar hoe je meer controle kan krijgen over hoe je je voelt, maar juist hoe je ermee om kan gaan dat je niet altijd controle hebt, en je je dus soms slecht voelt. We kijken naar je waarden en hoe je je leven zinvol kunt invullen ondanks die onvermijdelijke negatieve dingen in het leven.

Als we nou eens accepteren dat we niet zoveel controle hebben als dat we denken…

We hebben namelijk veel minder controle over wat we denken, voelen en meemaken dan we denken. Maar onze overtuigingen in ons leven hier en nu staan daar haaks op. We willen overal controle over en zijn non stop op zoek om ons goed te voelen. We zoeken leuk en betekenisvol werk, zoeken een fijne relatie, leuke vrienden en gewoon een gelukkig leven. De yogaklassen zitten vol en hoeveel boeken zijn er wel niet om meer zen en succesvol te zijn? En dan het liefst ook nog in minder uren zodat we meer tijd over hebben om gelukkig te zijn!

En…? Hoe werkt dit voor je? Werkt het altijd? Niet altijd he? Denk als oefening maar eens even niet aan een roze olifant? Lukt dat? Nee, we hebben daar helemaal geen controle over. En soms hebben we dus ook geen controle over negatieve gedachten en voelen we ons gewoon KUT.

In de coaching proberen we je te helpen om hier anders naar te kijken. Negatieve ervaringen dus ook die depressieve gevoelens zijn helemaal niet te vermijden en horen bij het leven. Het is zelfs zo dat, hoe meer we ons hiertegen proberen te verzetten, hoe meer we vast komen te zitten in dat gevecht. Dit noemen we acceptatie. Dit is niet per se fijn; in een coachingstraject worden je gevoelens soms eerst heftiger. Maar dit is omdat je bewust opzoekt wat je normaal gesproken probeert te controleren of vermijden. Het doel hiervan is om eens te onderzoeken wat het echt met je doet, en om te ervaren dat je het kunt dragen.

En met accepteren bedoel ik niet dat je je er maar bij neerlegt, maar wel dat je het gevecht met het negatieve staakt. Negatieve gevoelens zijn als de golven van een zee, je kunt ontzettend hard vechten om die golf tegen te houden maar je kunt het ook over je heen laten komen. En zoals bij normale golven, gaan ook negatieve gevoelens voorbij. Soms is het juist het gevecht tegen die golf hetgeen wat het ondragelijk maakt.

Je bent niet je gedachten, je hebt ze.

Naast het toelaten van het negatieve, leer je bij Bounce Back afstand te nemen van gedachten. Ze ontstaan vaak spontaan, maar gaan we er wel mee om alsof het de waarheid is. Bovendien baseren we ons handelen ook vaak op een gedachte die we hebben. “Ik ‘moet’ dingen op een bepaalde manier doen”, en “ik kan dat niet”. Logisch toch? Of misschien toch niet. Gedachten zijn vaak een manier om controle te houden over hoe iets zal lopen of hoe jij je zal voelen. Maar zoveel controle hebben we stiekem helemaal niet, en belangrijker nog, soms zijn het juist die gedachten die jou belemmeren om dingen te doen die belangrijk zijn voor je. Met ACT leer je afstand te nemen en gedachten te zien voor wat ze zijn: gewoon gedachten. Naast die gedachten ben jij er ook nog. Je kunt dus denken “ik ben verlegen” en toch op die nieuwe collega afstappen.

In de coaching kijken we dus met name op gedrag, want dat is uiteindelijk wat er echt is. En met gedrag kun je dingen bereiken die belangrijk voor je zijn. Dat is met gedachten en gevoelens veel minder. Er zijn er maar weinig die een promotie hebben gemaakt omdat ze zulke mooie gedachten hebben en er zijn er ook maar weinig die zijn ontslagen omdat ze zich angstig voelden. Waar we wel op worden beloond of afgerekend is op basis van het gedrag dat we laten zien. Wat doe je dus met die gedachten of angsten? Daarmee zeg ik niet dat er in de coaching geen ruimte is voor gevoelens en gedachten, maar we kijken er anders naar dan je wellicht gewend bent.

Waardengericht leven

Een ander onderdeel van een coachingstraject is je inzet en vastberadenheid. Missen we namelijk door het vechten met het negatieve (controle houden) niet heel veel kansen om te doen wat echt belangrijk voor ons is? Als we kunnen accepteren dat het leven soms rot voelt, en bereid zijn om dat te ervaren, kunnen we makkelijker onze focus verleggen naar wat echt belangrijk voor ons is. We doen dat door naar je waarden te kijken. Wat vind jij echt belangrijk vindt in het leven en is meer een kompas dan een regel? Dat kunnen dingen zijn zoals betrouwbaarheid, toewijding, vrijheid of vriendschap. En omdat we in de coaching dus erg naar je gedrag kijken komt de vraag naar boven: Hoe kan ik laten zien dat dit mijn waarden zijn? Ze zijn op veel verschillende manieren in te vullen en in alle situaties toepassen. Bovendien kies je ze zelf dus jij bent de enige die bepaalt wat jouw waarden zijn. Dit gaat waarschijnlijk anders dan dat je gewend bent, maar uiteindelijk geeft het heel veel kracht en zelfvertrouwen. Als je leeft volgens je waarden kun je het eigenlijk niet fout doen.

Een waardevol leven leiden

Uiteindelijk gaat het erom om flexibel in je denken te worden. Als je flexibel bent, laat je controle wat meer los. Je kunt flexibeler omgaan met situaties en bent flexibeler met jezelf. Als je iets belangrijk vindt, kom je wel eens in een situatie waar je tegen de stroom in beweegt of moeilijke keuzes moet maken. Zo is de cirkel weer rond en kom je terug bij het accepteren van het negatieve. Wanneer je dit kunt, krijg je er veel waardevolle ervaringen voor terug.

Is dit iets voor mij?

Deze manier van coachen werkt goed voor een hoop verschillende klachten. Mensen met ADHD hebben vaker in hun jeugd te maken gehad met negatieve ervaringen en ervaren daardoor spanning, of gaan harder werken om ‘het goed te doen’ waardoor ze opgebrand raken.

Heb je vragen over hoe een coachingstraject eruit ziet?  Of wil je een afspraak maken om eens kennis te maken? Neem dan gerust contact op! info@bounce-back.nl

Tips om te onthouden wat je nu eigenlijk hebt gelezen…

Lezen

Herken je dat als je een hoofdstuk (of misschien wel een pagina) hebt gelezen en na dat hoofdstuk echt geen idee hebt wat er nu stond?

Als volwassene met AD(H)D zul je waarschijnlijk moeite hebben met het onthouden wat je nu eigenlijk hebt gelezen. Iets lezen lijkt soms wel een eeuwigheid te duren, zeker als je een pagina telkens weer opnieuw moet lezen om de informatie in je op te kunnen nemen. 

Betekent dat dan dat je gedoemd bent om te falen op school of op werk? Waarschijnlijk niet! Waarschijnlijk heb je een manier ontwikkeld om dit probleem te counteren maar het kan je aardig in de weg zitten. Hieronder zullen we wat tips zetten om hier mee om te gaan.

Dus wat is nu eigenlijk het probleem? Waarom is het voor mensen met AD(H)D zo moeilijk om te onthouden wat ze hebben gelezen? Er zijn een aantal dingen die je waarschijnlijk dwarsbomen.

  • Het komt geregeld voor dat je door interne gedachtes of een externe prikkel wordt afgeleid. Zeker als je iets leest wat je niet interesseert of gewoonweg saai is. 
  • Je kunt geregeld vergeten waar je op de pagina bent als je woorden gaat overslaan. Dit omdat je visueel wordt afgeleid door alle woorden op de pagina.
  • Je kunt problemen hebben met het onthouden wat nu de belangrijkste punten zijn in het stuk wat je net hebt gelezen.
  • Of je kunt gewoon wegdromen of slaperig worden tijdens het lezen.

Tips voor lezen en onthouden

Om de focus te houden zodat je kunt herinneren wat je hebt gelezen kun je de volgende strategieën proberen.

  1. Lees hardop in plaats van in stilte. Dit duurt misschien wel langer het helpt om je te concentreren op elk woord.
  2. Loop rond terwijl je leest. Deze strategie kan helpen te voorkomen dat je weg droomt of je focus verliest.
  3. Neem korte pauzes en beweeg even.
  4. Gebruik audioboeken. Dit is vooral handig voor mensen die leren door te luisteren of die alleen het zicht van een volle pagina al teveel vinden.
  5. Praat over wat je net hebt gelezen. Bespreek het met een vriend of gewoon hardop tegen jezelf.
  6. Gebruik een markeerstift die de belangrijkste punten markeren.
  7. Maak notities tijdens het lezen, maak een samenvatting van die notities.
  8. Gebruik een bladwijzer of liniaal om de plek op de pagina te blijven zien. 
  9. Als je een lange tekst moet lezen, verdeel deze dan in kleinere stukjes. Neem na zo’n stukje een pauze en loop even rond of beloon jezelf. 
  10. Vind iets wat het beste voor jou werkt. Is dat in een rustige leeshoek of juist met achtergrondgeluid? 
  11. Hou een notitieblok bij de hand. Als je een interne gedachte krijgt, kun je die meteen opschrijven zodat je daar op een later tijdstip op kunt terugkomen.  

Wat doen jullie om te voorkomen dat je keer op keer hetzelfde moet lezen?

Laat een bericht achter of stuur een mail naar info@bounce-back.nl

 

 

Agenda

Als we het over plannen en agendabeheer hebben dan horen we van veel docenten dat hun leerling gewoon niet wil. “Mijn leerling weet prima hoe hij moet plannen maar hij heeft gewoon geen zin. Hij weet precies hoe laat hij pauze heeft. Daar is hij nooit te laat voor.” 

We zien vaak dat leerlingen met AD(H)D geen horloge of agenda gebruiken terwijl die er eigenlijk het meeste profijt van zouden kunnen hebben. En als een puber al het schooljaar begint met een agenda dan verdwijnt die na een aantal weken ongebruikt onderin de tas bij de vergeten banaan en losse blaadjes die ze van docenten hebben gekregen (waarom doen docenten dat nog steeds???).

Maar zo’n agenda kan dus juist voordelig zijn voor iemand met AD(H)D. Maar dan moet het in je systeem zitten en je concentreren. Het komt namelijk vaak genoeg voor dat als een agenda eenmaal gebruikt wordt, een afspraak op een totaal andere datum wordt geschreven. Of dat er bij een toets niet staat voor welk vak of van welke hoofdstukken. Het gebruik van de agenda moet dus eigenlijk worden aangeleerd en dit kan perfect in de klas worden gedaan.schermafbeelding-2016-09-25-om-20-10-32

Als een papieren agenda niet werkt, en dit is vaak zo bij jongeren, dan is het tijd om de technologische vooruitgang te omarmen. Er is namelijk één apparaat die nooit wordt vergeten en dat is…. de telefoon. Menig docent vervloekt die dingen maar ze zijn er en ze blijven er dus waarom er dan maar niet gebruik van maken. Hij is altijd aanwezig, het formaat is perfect, hij zit op een vaste plek en als je niet kijkt zitten ze er toch de hele tijd op te kijken. Je kunt als docent laten zien hoe je afspraken noteert en ze leren hoe ze dit zelf kunnen doen. 

Probeer in ieder geval te vermijden dat ze verschillende agenda’s gebruiken want dat is voer voor chaos. Je kunt als docent een planningskwartiertje gebruiken aan het begin en aan het eind van de les / dag. Een vast moment waarop iedereen kan kijken wat ze die dag moeten doen en of het gedaan is. Zodra hier een routine van gemaakt wordt, zal het steeds minder moeite kosten om leerlingen erbij te houden. Bespreek met je leerlingen wat zij graag zouden willen. Probeer het zeker in het begin laagdrempelig te houden zodat de routine er in kan slijpen. Dit kan wel wat tijd kosten maar als je vroeg in je jaar hierin investeert komt het uiteindelijk er sneller uit.

Waar lopen jullie als docenten tegenaan? En wat doen jullie op het gebied van plannen en agendabeheer met jullie studenten? Laat een bericht achter of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl.

Routine

Zoals we al eens eerder hebben genoemd komt het vaak voor dat mensen met AD(H)D moeite hebben met agendabeheer. Docenten zouden in de klas kunnen starten met een ‘planningskwartiertje’ en samen met de leerling aan de slag gaan om een routine in te slijpen. Maar hoe bouw je nu zo’n routine in?schermafbeelding-2016-09-25-om-20-41-26

Bij het aanleren van routines zijn er een aantal dingen belangrijk.

  • Wat sluit aan op de doelgroep? Als je niet kunt ‘levelen’ met je student dan nemen ze niks van je aan. Dit vraagt dus wat voorbereiding van de docent.
  • Hou het het laagdrempelig en eenvoudig. Je wilt niet dat ze bijna meteen weer afhaken.
  • Probeer niet een specifieke tijd aan te houden voor dit ‘kwartiertje’, maar begin voor een bepaalde activiteit of vak. Hierdoor is de kans dat je het vergeet kleiner.
  • Plak het ‘kwartiertje’ vast aan een al bestaande routine.
  • Vraag al je studenten je te helpen herinneren. Zo blijven de studenten actief betrokken bij het proces.
  • Hoe vaker je dit met ze doet, hoe sneller het in hun systeem komt.

Studenten met AD(H)D lopen vast met plannen maar als docent kun je daar iets mee. Het kost iets meer werk maar niet alleen de sudenten met AD(H)D maar álle studenten zullen er profijt van hebben. En als het eenmaal een routine is, zal het juist tijd opleveren. We zijn benieuwd naar jullie ervaringen. Laat hieronder een bericht achter of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl

10 dingen die je niet moet zeggen tegen iemand met AD(H)D

jongenAls je met AD(H)D te maken hebt, kom je ongetwijfeld mensen tegen die niet snappen wat dat betekent en wat voor invloed het heeft op je dagelijks leven. 

We weten steeds meer over AD(H)D maar helaas zijn er nog veel misvattingen en die kunnen ook nog eens op een negatieve manier invloed hebben. AD(H)D zou een modeziekte zijn die te snel gediagnosticeerd wordt en men grijpt te snel naar medicatie. Anderen zien AD(H)D als een excuus voor slecht opvoeden en dat het wel over gaat als een kind volwassen wordt.

Iedereen die op een of andere manier met AD(H)D te maken heeft, heeft vast wel eens één van de volgende onjuiste uitspraken over AD(H)D gehoord.

  •  1. AD(H)D bestaat niet! Waarom laten we kinderen niet gewoon kinderen zijn?in-my-day
  • 2. Iedereen heeft een beetje AD(H)D en dat is helemaal geen probleem.
  • 3. AD(H)D wordt te snel en te vaak gediagnosticeerd.

Deze (onjuiste) beweringen betwijfelen überhaupt het bestaan van AD(H)D. Zo kunnen mensen bijvoorbeeld onterecht zeggen dat ze “een AD(H)D momentje” of “een klein beetje AD(H)D” hebben. Je hoort misschien wel eens mensen klagen dat we tegenwoordig de kinderen niet meer kinderen laten zijn of dat we kinderen te snel in een hokje plaatsen omdat ze actief en energiek zijn.

Beter je best doen

Natuurlijk is iedereen wel eens vergeetachtig of onoplettend en welke ouder heeft nu niet meegemaakt dat hun kind helemaal ontspoort?! Dit zijn hele normale dingen. Maar voor kinderen, en volwassenen met AD(H)D is het echt meer dan een een beetje druk. De symptomen zijn zo aanwezig dat ze het dagelijks leven beperken.

  • 4. Als je gewoon wat meer je best zou doen, zou je beter presteren.
  • 5. Hij / zij is gewoon lui.
  • 6. Mensen gebruiken AD(H)D als een excuus voor slecht gedrag.

Soms zijn mensen in de veronderstelling dat als een kind of volwassene met AD(H)D “gewoon wat meer hun best zou doen”, ze ook succesvoller zouden zijn. Mensen met AD(H)D krijgen op een negatieve manier opmerkingen als “Hij is gewoon lui” of “Ze zit daar maar en doet niks”. En dan komt het ook nog vaak voor dat mensen met AD(H)D onder hun niveau presteren. Mensen begrijpen dan niet waarom iemand met AD(H)D soms in staat is om taken snel en goed af te krijgen terwijl ze op andere momenten diezelfde taken heel slecht doen. Maar dit pas juist in het beeld van AD(H)D en dat kan behoorlijk frustrerend zijn voor mensen die AD(H)D niet begrijpen. Mensen met AD(H)D gebruiken een hoop energie om te organiseren, focussen en alles op de rit te houden en dat gaat niet altijd even goed.

Geen excuus, wel verklaring

AD(H)D is nooit een excuus voor gedrag, maar het is wel vaak een verklaring. En dat kan weer helpen in het leren omgaan met AD(H)D.

  • cure7. Dat kind zou gewoon wat meer discipline bijgebracht moeten krijgen.
  • 8. AD(H)D komt door een slechte opvoeding.

Helaas krijgen veel ouders van kinderen met AD(H)D te maken met dit soort vooroordelen. Het is gewoon niet waar dat een slechte opvoeding of een gebrek aan discipline leidt tot AD(H)D. Het is wel waar dat kinderen met AD(H)D een veel grotere uitdaging kunnen zijn voor hun ouders. Het is gemakkelijk om gefrustreerd te raken en je gaat sneller twijfelen aan je opvoedingskunsten als je een kind met AD(H)D hebt. Zeker als je zelf gelooft in dat het aan de opvoeding ligt. De omgeving heeft zeker invloed op het leven van iemand met AD(H)D. Zowel kinderen als volwassenen profiteren van een omgeving met structuur, routines en het bijsturen van gedrag.

  • 9. Studenten met AD(H)D die op school aanpassingen krijgen, hebben daardoor een oneerlijk voordeel op anderen.

Als AD(H)D het leren beïnvloed zijn daar op school verschillende aanpassingen voor te bedenken. En die zijn er om ervoor te zorgen dat er aan de ondersteuningsbehoefte wordt voldaan. Zo kan de leerling op eenzelfde niveau presteren als iemand die geen AD(H)D heeft. Het is dus juist even eerlijk in plaats van een voordeel. Een kind wat niet goed kan zien doet krijgt toch ook een bril. Heeft die dan ook voordeel?

  • 10. AD(H)D bij vrouwen is minder ernstig dan bij mannen.

Ook dit is een veelvoorkomende misvatting. Enkel omdat het meisje misschien niet de fysieke uitspattingen heeft blijft de interne chaos even groot hoor. Maar het risico op onderpresteren is wel groter omdat mensen dit echt geloven. 

Omdat tot op de dag van vandaag nog steeds veel ouders deze dingen geloven, zoeken ze geen hulp. Zonder de juiste kennis en ondersteuning groeien een hoop kinderen op met frustraties en blijven ze onnodig worstelen. Kennis is macht en kennis over AD(H)D zorgt voor verandering. Wat voor misvattingen maakten / maken jullie mee? Laat het ons hieronder weten of stuur ene mail naar: info@bounce-back.nl

 

 

Studeren…. en dan?

Je bent klaar met de middelbare school en gaat studeren…. Maar hoe doe je dat? Als je de overstap naar het MBO, HBO of de Universiteit maakt, kan dat pittig zijn. Zeker als je ook nog eens op kamers gaat. Niemand die meer zegt dat je aan je huiswerk moet, niemand die voor je kookt, de was doet, en je kamer schoonmaakt. Maar ook zeker geen docent of ouder die toezicht op je houdt of je het huiswerk ook daadwerkelijk hebt gedaan. Dit is voor de gemiddelde student al een uitdaging, laat staan voor mensen met AD(H)D. Wat kun je nu doen om toch naar je college’s te gaan, wat uren studeert, werkstukken maakt en je tentamens voorbereidt? Hier zijn wat tips om je te ondersteunen.

Stap naar zelfstandigheid

Voor een stap naar je vervolgopleiding is informatie en voorbereiding erg belangrijk. Wees je ervan bewust dat het echt anders is dan op de middelbare school. Zeker op het HBO en op de Universiteit verwachten ze een andere leerwijze van je: climbthetreecartoon

  • Meer zelfstudie
  • Meer colleges
  • Minder tijd

Omdat deze scholen nu eenmaal groter zijn en er ook een bepaald niveau van zelfstandigheid wordt verwacht is er minder controle en begeleiding dan op de middelbare school. Hieronder bespreken we wat tips die het leven als student wat gemakkelijker kunnen maken. Op de website van het Expertisecentrum Handicap + Studie staan veel praktische tips die je nog verder kunnen helpen.

1 – Stel jezelf voordat je aan een studie begint een vragen: Is studeren gezien mijn huidige situatie een slimme keus en iets waar tegen ik bestand ben? Zo ja, wat zijn voor mij belangrijke criteria waaraan de studie en de omgeving aan moeten voldoen? Bespreek dit ook met iemand anders.

2 – Als je eenmaal besloten hebt welke vervolgopleiding je gaat, zoek dan grondig uit welke voorzieningen ze bieden voor studenten met AD(H)D. Kijk of je voldoet aan de eisen die de school stelt om in aanmerking te komen voor deze aanpassingen.

3 – Zoek een studiemaatje. Afspreken om gezamenlijk te studeren kan helpen.

stage4 – Maak een duidelijke indeling van je dag. Colleges, afspraken, studeertijd, maar zorg ook voor voldoende beweging en een behoorlijke dosis slaap (vaste tijden).

5 – Gebruik een agenda die voor jou werkt (papieren agenda of juist digitaal) voor het plannen van je afspraken, zodat je meer overzicht hebt.

6 – Zoek een rustige plek voor het studeren en zorg ervoor dat er alleen die zaken op je plek liggen die nodig zijn voor het studeren. Een overzichtelijke en opgeruimde plek helpt!

7 – Het beginnen met studeren is vaak het lastigst. Het maken van een gezamenlijke studeer afspraak met een medestudent, een vast tijdstip en de doelstelling om bijvoorbeeld minstens 15 minuten te studeren helpen hierbij.

8 – Maak van tevoren een to do lijst en streep die taken af die je hebt voltooid. Verdeel de taken in A, B en C waarbij A het belangrijkst is. Zorg er in ieder geval voor dat je de taken met de meeste prioriteit hebt voltooid.

Hoe gaan jullie om met studeren? Wat werkt er voor jullie? Laat het ons hieronder weten of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl

 

 

 

Waarom is structuur belangrijk voor kinderen met AD(H)D?

“Mijn zoon van 10 heeft sinds kort de diagnose ADHD. Een van de dingen die ik telkens terug hoor is hoe belangrijk het is om structuur en een gestructureerde omgeving te bieden. Maar wat betekent dat nou eigenlijk en hoe helpt dat?”

Structuur. Een term die je vaak hoort als het gaat over kinderen met ADHD. Een gestructureerde omgeving staat voor een omgeving die georganiseerd en voorspelbaar is. Dit zorgt ervoor dat je kind weet wat het kan verwachten en zich daardoor veilig voelt in zijn ontwikkeling. Een dagelijkse routine en duidelijk schema zorgt al voor structuur. En een voorspelbare omgeving wordt gecreëerd door consequente regels en verwachtingen en het positief bekrachtigen hiervan.

Jij bouwt de steigers!
Elk kind profiteert van routines en veel kinderen brengen zelf structuur aan. Hierdoor ontwikkelen uit zichzelf goede gewoontes. Voor een kind met AD(H)D is dit veel lastiger. Kinderen met AD(H)D vinden het moeilijk zichzelf in bedwang te houden, ongewenst gedrag te stoppen en om hun focus te houden omdat er zoveel afleidingen om hun heen zijn. De symptomen van AD(H)D leiden tot problemen met zelfcontrole. Met routines, het helpen herinneren aan taken en de voorspelbaarheid die je als ouder biedt, bouw je steigers. Net als in de bouw. En deze steigers zorgen voor steun terwijl het gebouw verder groeit. Thuis structuur bieden helpt jouw kind en geeft het zelfvertrouwen. Structuur, een georganiseerde en voorspelbare thuishaven helpt jouw kind vanuit de steigers te op groeien!

Hoe bieden jullie structuur aan? Laat een bericht achter of mail info@bounce-back.nl

Kennis is macht maar enthousiasme brengt iets in gang!

Als leraar wil je je leerlingen iets bijbrengen en daarbij heb je hun aandacht nodig. En dan heb je twee keer in de week een leerling die je elke les weer tot waanzin drijft. Die met zijn gedrag voor onrust zorgt. Wat vervelend is voor jou en de rest van de klas. Misschien herken je wel wat in volgende opmerkingen die je dan maakt:

‘Wil je even stilzitten. Wíl je eigenlijk wel? Hé, even luisteren! Draai je je even om, alsjeblief! Heb je niet door dat je je eigen glazen ingooit? Niet eerst doen en dan denken! Jongen, let nou voor één keer een op! Je bent het weer kwijt? Tuurlijk, jij bent altijd alles kwijt. Hé als je echt wilt, lukt het wel! Je moet je gewoon beter leren beheersen. Ach jongen…wat ben je toch druk…’

Voor een leerling met AD(H)D ben jij meestal niet de enige die soortgelijke dingen zegt. En herhaling van deze negatieve feedback in de tijd dat je als persoon wordt gevormd, maakt dat hij zich niet beter voelt. Sterker nog, het kan ervoor zorgen dat hij een negatief zelfbeeld krijgt. Leerlingen kunnen mede hierdoor wegzakken in hun schoolprestaties en uiteindelijke uitvallen.
schermafbeelding-2016-11-09-om-20-47-09

Daarom wat handvatten om deze leerling bij de les, jouw les, te houden. Niet alleen leerlingen met AD(H)D, maar ook de rest van de klas heeft hier baat bij.

  • Geef de leerling een veilige leeromgeving. Creëer een setting waarin de leerling ruimte voelt om fouten te mogen maken.
  • Geef de leerling positieve ondersteuning en feedback. Laat weten dat je de leerling ziet in zijn of haar pogingen te leren.
  • Geef duidelijke grenzen aan en wees consequent. Zorg ervoor dat je gedrag voorspelbaar is voor de leerling.
  • Geef realistische verwachtingen. Kleine haalbare stappen zorgen voor veel succeservaring.
  • Zorg voor jezelf

Het laatste punt klinkt in dit rijtje misschien een beetje raar, maar is een heel belangrijke. Want, een klas gemotiveerd houden, is niet makkelijk. Iedere leerling heeft zijn of haar eigen behoeften. Als leraar is het belangrijk dat je lekker in je vel zit. En daarom is het belangrijk dat ook jij feedback kunt vragen, dat je zaken kunt bespreken met je collega’s. Werk samen, steun elkaar. Doe eens wat leuks als je even geen leerlingen in de klas hebt. Kortom: hou jezelf in acht.

Je zult zien, als je goed voor jezelf zorgt ben je rustiger en heb je meer geduld als een leerling je nodig heeft. Je staat met meer energie voor de klas. En het overbrengen van kennis gaat makkelijker. Want: Kennis is macht maar enthousiasme brengt iets in gang!

Wat doen jullie om voor een positief leerklimaat te zorgen? Laat het ons weten op info@bounce-back.nl

 

Docent, help me!

Iedere student of leerling is een individu met zijn of haar eigen krachten en uitdagingen. Er is dus niet één manier die voor iedereen werkt maar hier is een lijstje van tips van leerlingen zelf.

Teacher Helping ADHD Student
Ik heb iets en dat heet AD(H)D. Het is een echt iets wat er in mijn brein anders werkt. Dat betekent dat leren voor mij moeilijk is. Zie dit stuk van dat brein als een dirigent van een orkest wat alle musici tegelijk prachtig moet laten spelen. Mijn dirigent heeft moeite om contact te maken met z’n musici dus heb ik daarbij jouw hulp nodig. 
 
Ik ben niet gek, lui, slecht of dom. Sterker nog mijn IQ score is waarschijnlijk hoger dan gemiddeld want ik functioneer ondanks m’n uitdagingen op een bepaalde manier wel in de klas. Mijn brein werkt gewoon anders dan een “normale” student. Soms voel ik mezelf wel dom of slecht. Het is dan moeilijk voor mij om toe te geven dat ik hulp nodig heb. Het is dan makkelijker om net te doen alsof ik het begrijp of juist om boos te worden als je er weer eens achter bent gekomen dat ik iets moeilijk vind. Zo zien mijn klasgenoten in ieder geval niet dat ik het moeilijk heb. Eigenlijk wil ik gewoon weten dat je geen grappen over me maakt of me belachelijk maakt als ik een vraag stel.

Wat er ook kan gebeuren is dat ik de ene dag het super goed doe maar dat ik de volgende dag niks voor elkaar krijg. Zeg dan alsjeblieft niet dat ik “gewoon meer mijn best moet doen”. Laat me liever zien hoe ik kan beginnen alsof ik het voor het eerst doe. 

Omdat je mijn ADHD niet kan zien heb je misschien wat moeite om te onthouden dat ik je hulp nodig heb. Doe net alsof ik blind ben, hoe zou je me dan helpen?

Ik heb ontzettend veel moeite om mijn gedrag in toom te houden. Als je in mijn hoofd zou kunnen zijn zou je verschillende radiostations tegelijk aan horen. Het is dus moeilijk om er naar één te luisteren. Dit is ontzettend stressvol voor mij dus die extra vraag van jouw is voor mij de druppel die de emmer doet overlopen. 

Doe alsof je m’n coach bent. Goede coaches krijgen het beste resultaat van hun spelers door ze aan te moedigen, belonen en ze te complimenteren, zeker in nabijheid van anderen. Straf geven voor dingen die niet goed gaan geven me alleen maar een bevestiging van wat ik toch al denk. Zet me dus ook niet voor lul waar de hele klas bij staat maar neem me even apart. Ik heb soms moeite om met de juiste vrienden om te gaan. Help me alsjeblieft hoe ik dit beter kan doen. Geef me handvatten, laat het me zien. Alleen woorden zijn voor mij lastig. Moedig me aan om dingen te proberen en om fouten te mogen maken.

Help me om de regels te onthouden. Hang ze ergens op in de klas waar ik ze altijd kan zien. Als ik een regel overtreed heb ik je hulp nodig om me hier aan te helpen herinneren op een positieve manier. Dit moet ik oefenen en geef me hier de ruimte voor. Laar het me meteen weten als ik een regel overtreed en vooral wat ik dan wel moet doen.

Proberen is leren. Organiseren (dingen in mijn agenda zetten, plannen, afmaken en inleveren), aantekeningen maken, studeren en toetsen afmaken. Help me door niet aan te geven wat er fout gaat maar door me te laten zien hoe het dan wel moet.

Het is voor mij moeilijk om veel instructies tegelijk te onthouden. Geef me liever de instructies één voor één. Voor opdrachten helpt het als ik ze op papier heb staan zodat ik niet alles hoef te onthouden.

De medicatie die ik krijg helpt me om mijn focus te houden en minder hyperactief te zijn. Maar met het ouder en groter worden moet mijn medicatie misschien ook aangepast worden. Je kunt me helpen door mijn ouders erbij te betrekken als je denkt dat mijn medicatie niet goed meer werkt. 

Ondanks de hulp van medicatie, voel ik nog steeds de behoefte om te bewegen. Beweging helpt me om te leren. Soms helpt het als ik kan staan terwijl je lesgeeft. Soms moet ik bewegen omdat het voelt alsof er stroom door mijn lijf heen gaat. Laten we daarom samen wat signalen bedenken die alleen wij weten. Dan kan ik aangeven wanneer ik me rusteloos voel. Ik kan dan bijvoorbeeld even koffie voor je halen, iets uitdelen of het bord wissen. Je kunt ook de hele klas even laten rekken en strekken en dan weet niemand dat het eigenlijk alleen voor mij is.

Geef me geen straf door mij de pauze of gym te ontzeggen. Ik moet door de dag heen juist kunnen bewegen om m’n energie kwijt te kunnen. Zonder dit ga ik juist meer hyperactief en impulsief gedrag vertonen.

Geef me iets te doen met mijn handen. Klei, een stressbal, een tangle, of zelfs maar een touwtje. Hierdoor kan ik wat extra energie kwijt. 

Een goede plek in de klas is belangrijk. Ik moet misshien juist helemaal vooraan zitten zodat anderen mij niet kunnen afleiden en ik dichter bij jou zit om hulp te vragen.

Maar misschien moet ik juist achteraan zitten zodat ik niet de hele tijd om hoef te draaien om te kijken wat er achter me gebeurt. Ik heb dan ook geen “publiek” meer en kan gewoon opstaan zonder dat anderen last van me hebben.

Of moet ik juist helemaal even apart zitten zodat ik niet afgeleid wordt van wat er buiten gebeurt. Het helpt ook als ik naast iemand kan zitten die me kan helpen als jij te druk bent. Ik vind het moeilijk als ik moet wachten.

Als je ziet dat ik aan het wegdromen ben,  geef me dan een signaal zodat ik weer kan “landen”. Loop even langs mijn tafel of raak m’n schouder even aan. Of zeg iets zoals “dit is belangrijk dus let even op”. Gebruik alsjeblieft niet neerbuigende taal zoals “Aarde aan ____”. 

De kleinste prikkels kunnen bij mij erg hard binnenkomen. Het geluid van de TL lichten, de kamertemperatuur, het labeltje in mijn shirt, of het geluid van het schrijven van mijn klasgenoot. Soms kan ik me niet concentreren omdat die kleine dingen me afleiden. Het helpt als ik naar een stille plek kan gaan dus geef me dan ook de keuze om hier naartoe te kunnen. Stuur me er niet naartoe terwijl de klas meekijkt. Als iedereen naar die plek zou mogen gaan hoef ik me niet zo’n uitzondering te voelen.   

Ik heb moeite om van taak te wisselen, zeker als ik iets leuks aan het doen ben. Soms kan ik hyperfocussen en is het moeilijk om te stoppen. Je kunt me helpen door ruim van te voren aan te geven dat we iets anders gaan doen. Het wisselen van een actieve taak naar een zittende taak is al helemaal moeilijk voor mij. Help mij om van te voren al rustiger te worden en geef me een positieve ondersteuning als ik snel rustig word.  

Schrijven is moeilijk voor mij. Een computer is voor mij makkelijker omdat ik sneller denk dat ik kan schrijven en met typen lukt het me wel om mijn gedachten op papier te krijgen.

Herkenbaar of hebben jullie nog meer tips? Laat het ons hieronder weten of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl