Iedere student of leerling is een individu met zijn of haar eigen krachten en uitdagingen. Er is dus niet één manier die voor iedereen werkt maar hier is een lijstje van tips van leerlingen zelf.
Wat er ook kan gebeuren is dat ik de ene dag het super goed doe maar dat ik de volgende dag niks voor elkaar krijg. Zeg dan alsjeblieft niet dat ik “gewoon meer mijn best moet doen”. Laat me liever zien hoe ik kan beginnen alsof ik het voor het eerst doe.
Omdat je mijn ADHD niet kan zien heb je misschien wat moeite om te onthouden dat ik je hulp nodig heb. Doe net alsof ik blind ben, hoe zou je me dan helpen?
Ik heb ontzettend veel moeite om mijn gedrag in toom te houden. Als je in mijn hoofd zou kunnen zijn zou je verschillende radiostations tegelijk aan horen. Het is dus moeilijk om er naar één te luisteren. Dit is ontzettend stressvol voor mij dus die extra vraag van jouw is voor mij de druppel die de emmer doet overlopen.
Doe alsof je m’n coach bent. Goede coaches krijgen het beste resultaat van hun spelers door ze aan te moedigen, belonen en ze te complimenteren, zeker in nabijheid van anderen. Straf geven voor dingen die niet goed gaan geven me alleen maar een bevestiging van wat ik toch al denk. Zet me dus ook niet voor lul waar de hele klas bij staat maar neem me even apart. Ik heb soms moeite om met de juiste vrienden om te gaan. Help me alsjeblieft hoe ik dit beter kan doen. Geef me handvatten, laat het me zien. Alleen woorden zijn voor mij lastig. Moedig me aan om dingen te proberen en om fouten te mogen maken.
Help me om de regels te onthouden. Hang ze ergens op in de klas waar ik ze altijd kan zien. Als ik een regel overtreed heb ik je hulp nodig om me hier aan te helpen herinneren op een positieve manier. Dit moet ik oefenen en geef me hier de ruimte voor. Laar het me meteen weten als ik een regel overtreed en vooral wat ik dan wel moet doen.
Proberen is leren. Organiseren (dingen in mijn agenda zetten, plannen, afmaken en inleveren), aantekeningen maken, studeren en toetsen afmaken. Help me door niet aan te geven wat er fout gaat maar door me te laten zien hoe het dan wel moet.
Het is voor mij moeilijk om veel instructies tegelijk te onthouden. Geef me liever de instructies één voor één. Voor opdrachten helpt het als ik ze op papier heb staan zodat ik niet alles hoef te onthouden.
De medicatie die ik krijg helpt me om mijn focus te houden en minder hyperactief te zijn. Maar met het ouder en groter worden moet mijn medicatie misschien ook aangepast worden. Je kunt me helpen door mijn ouders erbij te betrekken als je denkt dat mijn medicatie niet goed meer werkt.
Ondanks de hulp van medicatie, voel ik nog steeds de behoefte om te bewegen. Beweging helpt me om te leren. Soms helpt het als ik kan staan terwijl je lesgeeft. Soms moet ik bewegen omdat het voelt alsof er stroom door mijn lijf heen gaat. Laten we daarom samen wat signalen bedenken die alleen wij weten. Dan kan ik aangeven wanneer ik me rusteloos voel. Ik kan dan bijvoorbeeld even koffie voor je halen, iets uitdelen of het bord wissen. Je kunt ook de hele klas even laten rekken en strekken en dan weet niemand dat het eigenlijk alleen voor mij is.
Geef me geen straf door mij de pauze of gym te ontzeggen. Ik moet door de dag heen juist kunnen bewegen om m’n energie kwijt te kunnen. Zonder dit ga ik juist meer hyperactief en impulsief gedrag vertonen.
Geef me iets te doen met mijn handen. Klei, een stressbal, een tangle, of zelfs maar een touwtje. Hierdoor kan ik wat extra energie kwijt.
Een goede plek in de klas is belangrijk. Ik moet misshien juist helemaal vooraan zitten zodat anderen mij niet kunnen afleiden en ik dichter bij jou zit om hulp te vragen.
Maar misschien moet ik juist achteraan zitten zodat ik niet de hele tijd om hoef te draaien om te kijken wat er achter me gebeurt. Ik heb dan ook geen “publiek” meer en kan gewoon opstaan zonder dat anderen last van me hebben.
Of moet ik juist helemaal even apart zitten zodat ik niet afgeleid wordt van wat er buiten gebeurt. Het helpt ook als ik naast iemand kan zitten die me kan helpen als jij te druk bent. Ik vind het moeilijk als ik moet wachten.
Als je ziet dat ik aan het wegdromen ben, geef me dan een signaal zodat ik weer kan “landen”. Loop even langs mijn tafel of raak m’n schouder even aan. Of zeg iets zoals “dit is belangrijk dus let even op”. Gebruik alsjeblieft niet neerbuigende taal zoals “Aarde aan ____”.
De kleinste prikkels kunnen bij mij erg hard binnenkomen. Het geluid van de TL lichten, de kamertemperatuur, het labeltje in mijn shirt, of het geluid van het schrijven van mijn klasgenoot. Soms kan ik me niet concentreren omdat die kleine dingen me afleiden. Het helpt als ik naar een stille plek kan gaan dus geef me dan ook de keuze om hier naartoe te kunnen. Stuur me er niet naartoe terwijl de klas meekijkt. Als iedereen naar die plek zou mogen gaan hoef ik me niet zo’n uitzondering te voelen.
Herkenbaar of hebben jullie nog meer tips? Laat het ons hieronder weten of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl