Tas vergeten

New York… The city that never sleeps. Mijn vrouw en ik zijn 15 jaar bij elkaar en aangezien we elkaar hebben leren kennen in New York was de keuze snel gemaakt waar we dat zouden vieren. Okay we moesten ons zoontje voor het eerst een hele week missen maar de opa’s en oma’s stonden te popelen om op te passen dus daar gingen we.

prikkels

Het is een gave stad hoor maar of het wel zo goed is voor iemand met AD(H)D weet ik niet. Nou ja de ene is de andere niet maar voor mij was het goed dat we maar een weekje gingen. Talk about veel prikkels!!!! Overal lichten, geluiden, mensen en activiteiten. Wil je gaan fietsen, lopen, metro, jetskiën, of met de taxi? Wil je de verschillende wijken zien? En hoe dan? Willen wat sightseeing doen? Willen we een rondleiding, boottocht, dinner cruise, musea of parken bezoeken? Of willen we uitgaan? Welk restaurant en wat willen we doen? Gaan we naar een concert, musical, sportwedstrijd of “gewoon” shoppen?

Het leek ons in ieder geval een goed idee om al onze spullen zoals een beetje geld en wat drinken in een rugzak te doen en die dan de hele dag mee te nemen. Als een echte galante man zei ik dat ik de tas wel zou dragen op m’n rug. De hele week hebben we kilometers gelopen, zijn we in talloze restaurants geweest en hebben we alle hoofdattracties wel zo’n beetje gedaan. Ga zeker even bij Chelsea market langs of loop over de high line maar ga ook buiten alle toeristische dingen om en ontdek het “echte” New York. Maar om eerlijk te zijn zou je nog jaren daar kunnen wonen en nog niet alles te hebben gezien.

Weer terug naar NL

En toen kwam de dag dat we weer terug moesten. Aan de ene kant ging het veel te snel en hebben we echt van onze tijd daar genoten maar aan de andere kant mochten we weer terug naar ons mannetje en dat voelde ook geweldig. Onze vlucht was  pas ’s avonds dus de koffers stonden opgeslagen in het hotel en wij gingen er nog op uit. M’n medicatie had ik al in de koffer zitten en we zouden met iemand die we kende gaan ontbijten dus hop dan maar even zonder medicatie de metro in en go! Na een heerlijk ontbijt en na afscheid te hebben genomen zouden we nog even als echte toeristen langs de Trump tower gaan. Dus wij weer de metro in en hier gingen we. En toen viel me iets op. Mijn vrouw had de tas niet op haar rug zitten en ik vroeg haar nog waarom ze dat niet had? En toen keken we elkaar aan…………. SHIT de tas!!! Waar is de tas????!!!!!

Uitgerekend op de dag dat er niks kwijt mocht raken laat ik ergens midden in New York m’n tas liggen. Een stad met ruim 8 miljoen inwoners die niet echt super bekend staan om hun hartelijkheid. En in die tas zaten, je raadt het misschien al, ook de paspoorten. Een aantal jaar geleden was ik helemaal gek geworden en had ik mezelf ook echt wel intern afgemaakt maar dat ging dit keer best wel goed. Okay het was niet zo dat ik super chill in het metrostation rondliep maar ik kon wel beredeneren waar ik de tas waarschijnlijk had laten liggen. Het was óf in de metro, wat dan wel echt heel vervelend zou zijn, óf in het restaurant. We besloten om eerst maar het restaurant te proberen en als die daar niet zou liggen….. We zijn snel in de metro gestapt en teruggegaan. En jawel hoor, daar in de hoek waar ik ‘m had neergezet stond de tas met alles er nog in.

Opgelucht

Ligt het aan de AD(H)D dat ik de tas was vergeten? Het zal vast niet mee hebben geholpen dat ik m’n medicatie niet had genomen, ik met m’n hoofd al bij de terugreis zat en ook druk was met hyperfocussen op alle details in de wereld om me heen. Gelukkig ligt het vermogen heel veel verschillende scenario’s af te spelen en daardoor creatief met de situatie om te kunnen gaan dan ook aan m’n AD(H)D. Al met al was de tas terug en zaten we opgelucht in het vliegtuig.

 

Agenda

Als we het over plannen en agendabeheer hebben dan horen we van veel docenten dat hun leerling gewoon niet wil. “Mijn leerling weet prima hoe hij moet plannen maar hij heeft gewoon geen zin. Hij weet precies hoe laat hij pauze heeft. Daar is hij nooit te laat voor.” 

We zien vaak dat leerlingen met AD(H)D geen horloge of agenda gebruiken terwijl die er eigenlijk het meeste profijt van zouden kunnen hebben. En als een puber al het schooljaar begint met een agenda dan verdwijnt die na een aantal weken ongebruikt onderin de tas bij de vergeten banaan en losse blaadjes die ze van docenten hebben gekregen (waarom doen docenten dat nog steeds???).

Maar zo’n agenda kan dus juist voordelig zijn voor iemand met AD(H)D. Maar dan moet het in je systeem zitten en je concentreren. Het komt namelijk vaak genoeg voor dat als een agenda eenmaal gebruikt wordt, een afspraak op een totaal andere datum wordt geschreven. Of dat er bij een toets niet staat voor welk vak of van welke hoofdstukken. Het gebruik van de agenda moet dus eigenlijk worden aangeleerd en dit kan perfect in de klas worden gedaan.schermafbeelding-2016-09-25-om-20-10-32

Als een papieren agenda niet werkt, en dit is vaak zo bij jongeren, dan is het tijd om de technologische vooruitgang te omarmen. Er is namelijk één apparaat die nooit wordt vergeten en dat is…. de telefoon. Menig docent vervloekt die dingen maar ze zijn er en ze blijven er dus waarom er dan maar niet gebruik van maken. Hij is altijd aanwezig, het formaat is perfect, hij zit op een vaste plek en als je niet kijkt zitten ze er toch de hele tijd op te kijken. Je kunt als docent laten zien hoe je afspraken noteert en ze leren hoe ze dit zelf kunnen doen. 

Probeer in ieder geval te vermijden dat ze verschillende agenda’s gebruiken want dat is voer voor chaos. Je kunt als docent een planningskwartiertje gebruiken aan het begin en aan het eind van de les / dag. Een vast moment waarop iedereen kan kijken wat ze die dag moeten doen en of het gedaan is. Zodra hier een routine van gemaakt wordt, zal het steeds minder moeite kosten om leerlingen erbij te houden. Bespreek met je leerlingen wat zij graag zouden willen. Probeer het zeker in het begin laagdrempelig te houden zodat de routine er in kan slijpen. Dit kan wel wat tijd kosten maar als je vroeg in je jaar hierin investeert komt het uiteindelijk er sneller uit.

Waar lopen jullie als docenten tegenaan? En wat doen jullie op het gebied van plannen en agendabeheer met jullie studenten? Laat een bericht achter of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl.

Liegen

Als je merkt dat je kind veel liegt kan dat heel vervelend zijn. Maar het is misschien interessanter om te kijken waar het vandaan komt en hoe je kunt helpen om dit te veranderen?

Kijk eens voorbij de leugen.

Het kan er op lijken dat je kind zonder enige reden liegt, maar als je hier even stil bij staat kan het ook een aanwijzing zijn dat hij ergens moeite mee heeft. Als je kind bijvoorbeeld zegt dat het niet een speeltje naar z’n broertje heeft gegooid terwijl je zeker weet van wel, dan hoeft dit niet alleen maar te zijn om niet de schuld te krijgen. Hij kan ook van slag zijn dat hij z’n emoties niet onder controle had. Had je er zo al over gedacht? Dingen lijken soms anders dan ze echt zijn. Wat je kunt doen is om te helpen andere strategieën te leren gebruiken door te benoemen wat hij voelt en hoe hij dit dan ook op een andere manier kan uiten.

Toon begrip

Stel je voor dat je kind de beurt heeft om de vaatwasser uit te ruimen. Als je later op de dag vraagt of hij het heeft gedaan, kan hij liegen door ja te zeggen. In werkelijkheid was hij wel begonnen maar werd hij door iets afgeleid en is het toen vergeten om af te maken. Om maar niet in de problemen te raken liegt hij.

Als je laat zien dat je het begrijpt waarom hij heeft gelogen zal hij eerder de verantwoordelijkheid nemen door het toch nog af te maken. Simpelweg zeggen dat je het snapt dat hij snel kan worden afgeleid helpt al enorm. En door erbij te zeggen dat je liever hebt dat hij er eerlijk over is en het later afmaakt, dan erover te liegen, laat zien dat je hem niet veroordeelt. Geef aan wat het met jouw doet en niet de beschuldigende vinger gebruiken.

Realistische verwachtingen

Kinderen met AD(H)D liegen om taken niet te hoeven doen uit angst. Als je kind bijvoorbeeld veel huiswerk heeft, kan hij zeggen dat hij helemaal niks hoeft te doen om er maar niet aan te hoeven denken. Als je samen realistische verwachtingen schept hoeft je kind ook niet te liegen. Zeg dat hij na elk vak even pauze kan nemen. Verdeel het huiswerk in kleinere stukken. Dit geeft rust en dus minder stress. Als het daardoor lukt groeit het zelfvertrouwen om het de volgende keer weer zo aan te pakken ook weer .

De waarheid vertellen

Geef elke keer weer de mogelijkheid om, na een leugen, toch de waarheid te vertellen. Het is belangrijk om toch de kans te krijgen om de waarheid te vertellen. En als hij de waarheid verteld, bekrachtig dat dan positief. Als je kind bijvoorbeeld zegt dat hij z’n jas heeft uitgeleend maar ‘m eigenlijk in de bus is vergeten. Probeer dan de waarheid positief te benaderen door bijvoorbeeld te zeggen dat het ook lastig is om al je spullen bij elkaar te houden en dat je trots bent dat hij het eerlijk heeft gezegd.

Consequenties 

Kinderen met AD(H)D liegen vaak impulsief en denken dan niet na over de consequenties. Het kan helpen om te bespreken wat het resultaat is van het liegen. Als hij bijvoorbeeld geen computerspelletjes mag spelen als z’n kamer niet opgeruimd is. Help hem dan herinneren wat er de vorige keer gebeurde toen hij z’n kamer niet had opgeruimd en hierover had gelogen. Hij moest z’n kamer nog steeds eerst opruimen maar mocht vanwege z’n leugen toen een week niet op de computer.

Samenwerken

Liegen is ook een weg om vervelende situaties uit de weg te gaan. Vanuit je kind gezien kan het huiswerk kwijtraken kan voor minder problemen zorgen dan toegeven dat je het niet hebt gemaakt.

Maar draai zo’n situatie eens om je kind te helpen. Zoek samen eens naar een strategie die hem helpt zo’n vervelende situatie aan te gaan. Misschien kun je zo’n situatie zelfs voor zijn door samen dit soort scenario’s door te nemen voordat ze echt gebeuren.

Het goede voorbeeld

Kinderen kijken al vanaf een hele jonge leeftijd naar hun ouders hoe ze zich moeten gedragen. Als je zelf veel liegt dan krijgt je kind hoogstwaarschijnlijk mee dat liegen okay is. Ouders zijn de belangrijkste rolmodellen dus het is belangrijk om eerlijk en transparant tegen ze te zijn. 

Tijd

Alle kinderen liegen zo nu en dan en om gedrag te veranderen heb je tijd nodig. Zeker als een kind gewend is om te liegen zal het niet snel en makkelijk veranderen. Het is makkelijker om terug te vallen op een manier die je gewend bent dan om een nieuwe manier te proberen. De oude manier is alsof het gewoon is geworden. Het is een A1 geworden helemaal geasfalteerd en wel. Als je daar vanaf stapt en een nieuw olifantenpad aanmaakt is dat onwennig. het resultaat kan best eng zijn. 

Probeer niet boos te worden als je kind toch weer op de A1 stapt, blijf met ‘m werken om een andere strategie te ontwikkelen. Hoe eerder, hoe beter. 

Hoe gaan jullie om met het liegen van jullie kind? Laat het ons hieronder weten of stuur een mail naar info@bounce-back.nl

 

Routine

Zoals we al eens eerder hebben genoemd komt het vaak voor dat mensen met AD(H)D moeite hebben met agendabeheer. Docenten zouden in de klas kunnen starten met een ‘planningskwartiertje’ en samen met de leerling aan de slag gaan om een routine in te slijpen. Maar hoe bouw je nu zo’n routine in?schermafbeelding-2016-09-25-om-20-41-26

Bij het aanleren van routines zijn er een aantal dingen belangrijk.

  • Wat sluit aan op de doelgroep? Als je niet kunt ‘levelen’ met je student dan nemen ze niks van je aan. Dit vraagt dus wat voorbereiding van de docent.
  • Hou het het laagdrempelig en eenvoudig. Je wilt niet dat ze bijna meteen weer afhaken.
  • Probeer niet een specifieke tijd aan te houden voor dit ‘kwartiertje’, maar begin voor een bepaalde activiteit of vak. Hierdoor is de kans dat je het vergeet kleiner.
  • Plak het ‘kwartiertje’ vast aan een al bestaande routine.
  • Vraag al je studenten je te helpen herinneren. Zo blijven de studenten actief betrokken bij het proces.
  • Hoe vaker je dit met ze doet, hoe sneller het in hun systeem komt.

Studenten met AD(H)D lopen vast met plannen maar als docent kun je daar iets mee. Het kost iets meer werk maar niet alleen de sudenten met AD(H)D maar álle studenten zullen er profijt van hebben. En als het eenmaal een routine is, zal het juist tijd opleveren. We zijn benieuwd naar jullie ervaringen. Laat hieronder een bericht achter of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl