Als ik het eerder had geweten dan…. Als mensen op een latere leeftijd erachter komen dat ze AD(H)D hebben, kan het moeilijk zijn om te accepteren. Je gaat niet voor niets op zoek naar een oorzaak van je problemen dus de diagnose is aan de ene kant fijn maar aan de andere kant had je het graag eerder geweten.
Lotgenoten
Toen ik de diagnose kreeg werd me een hele hoop duidelijk. Ik was destijds gymleraar en was goed in m’n vak. Alleen als ik een toernooi moest organiseren ging er altijd wel wat mis. Toen ik voor de tweede keer een panna knock out kooi was vergeten mee te nemen naar een voetbaltoernooi voor een paar honderd kinderen kreeg ik daar toch echt wel een opmerking over. Maar ik deed het toch niet expres? Dat soort dingen overkwamen me al m’n hele leven en daar was ik klaar mee. Toch maar eens een zelftest gemaakt en daar kwam uit dat het misschien wel eens AD(H)D kon zijn. Hmm?! AD(H)D?! Hoe kan dat nou? Dat zouden ze dan toch wel op school hebben gemerkt, of dat er tijdens mijn opleiding wel een lichtje zou gaan branden? Nou ja toch maar een afspraak gemaakt en na een paar weken kwam dan toch echt de diagnose:
ADHD het gecombineerde type
Een schoolvoorbeeld van iemand met ADHD die er op een volwassen leeftijd achter komt zei de psycholoog. Okay nou top…. En dan? Gelukkig kreeg ik een goede begeleiding en hadden ze een lotgenotengroep voor psycho educatie. Wat is ADHD nu eigenlijk? Waar zijn anderen tegenaan gelopen? Wat kun je met deze informatie? En nog veel meer.
Idee
Een van mijn eerste reacties was: “Had ik het maar eerder geweten dan was ik veel verder geweest”. Maar in die groep zaten ook mensen die veel ouder waren, al een aantal huwelijken achter de rug, en veel verschillende banen hadden gehad. Dus wat zat ik eigenlijk te klagen? En daar komt het eigenlijk op neer. Blijven zitten met het idee”had ik maar…” levert niks meer op. Je kunt je eigenlijk bij elk idee of overtuiging afvragen of die je helpt bij wie je wilt zijn. Helpt het om je dromen te bereiken? Of geeft het me een goed gevoel over mezelf? Zijn de antwoorden ja dan zou ik er vooral mee door blijven gaan maar is er een antwoord nee dan kun je je afvragen of dit wel de juiste manier is.
Hoe zijn jullie omgegaan met de diagnose op latere leeftijd? Laat hieronder een bericht achter of stuur ons een mail naar: info@bounce-back.nl