Als ik het eerder had geweten….

Als ik het eerder had geweten dan…. Als mensen op een latere leeftijd erachter komen dat ze AD(H)D hebben, kan het moeilijk zijn om te accepteren. Je gaat niet voor niets op zoek naar een oorzaak van je problemen dus de diagnose is aan de ene kant fijn maar aan de andere kant had je het graag eerder geweten. 

Lotgenoten

Toen ik de diagnose kreeg werd me een hele hoop duidelijk. Ik was destijds gymleraar en was goed in m’n vak. Alleen als ik een toernooi moest organiseren ging er altijd wel wat mis. Toen ik voor de tweede keer een panna knock out kooi was vergeten mee te nemen naar een voetbaltoernooi voor een paar honderd kinderen kreeg ik daar toch echt wel een opmerking over. Maar ik deed het toch niet expres? Dat soort dingen overkwamen me al m’n hele leven en daar was ik klaar mee. Toch maar eens een zelftest gemaakt en daar kwam uit dat het misschien wel eens AD(H)D kon zijn. Hmm?! AD(H)D?! Hoe kan dat nou? Dat zouden ze dan toch wel op school hebben gemerkt, of dat er tijdens mijn opleiding wel een lichtje zou gaan branden? Nou ja toch maar een afspraak gemaakt en na een paar weken kwam dan toch echt de diagnose:

ADHD het gecombineerde type

Een schoolvoorbeeld van iemand met ADHD die er op een volwassen leeftijd achter komt zei de psycholoog. Okay nou top…. En dan? Gelukkig kreeg ik een goede begeleiding en hadden ze een lotgenotengroep voor psycho educatie. Wat is ADHD nu eigenlijk? Waar zijn anderen tegenaan gelopen? Wat kun je met deze informatie? En nog veel meer. 

Idee

Een van mijn eerste reacties was: “Had ik het maar eerder geweten dan was ik veel verder geweest”. Maar in die groep zaten ook mensen die veel ouder waren, al een aantal huwelijken achter de rug, en veel verschillende banen hadden gehad. Dus wat zat ik eigenlijk te klagen? En daar komt het eigenlijk op neer. Blijven zitten met het idee”had ik maar…” levert niks meer op. Je kunt je eigenlijk bij elk idee of overtuiging afvragen of die je helpt bij wie je wilt zijn. Helpt het om je dromen te bereiken? Of geeft het me een goed gevoel over mezelf? Zijn de antwoorden ja dan zou ik er vooral mee door blijven gaan maar is er een antwoord nee dan kun je je afvragen of dit wel de juiste manier is.

Hoe zijn jullie omgegaan met de diagnose op latere leeftijd? Laat hieronder een bericht achter of stuur ons een mail naar: info@bounce-back.nl

 

 

Tas vergeten

New York… The city that never sleeps. Mijn vrouw en ik zijn 15 jaar bij elkaar en aangezien we elkaar hebben leren kennen in New York was de keuze snel gemaakt waar we dat zouden vieren. Okay we moesten ons zoontje voor het eerst een hele week missen maar de opa’s en oma’s stonden te popelen om op te passen dus daar gingen we.

prikkels

Het is een gave stad hoor maar of het wel zo goed is voor iemand met AD(H)D weet ik niet. Nou ja de ene is de andere niet maar voor mij was het goed dat we maar een weekje gingen. Talk about veel prikkels!!!! Overal lichten, geluiden, mensen en activiteiten. Wil je gaan fietsen, lopen, metro, jetskiën, of met de taxi? Wil je de verschillende wijken zien? En hoe dan? Willen wat sightseeing doen? Willen we een rondleiding, boottocht, dinner cruise, musea of parken bezoeken? Of willen we uitgaan? Welk restaurant en wat willen we doen? Gaan we naar een concert, musical, sportwedstrijd of “gewoon” shoppen?

Het leek ons in ieder geval een goed idee om al onze spullen zoals een beetje geld en wat drinken in een rugzak te doen en die dan de hele dag mee te nemen. Als een echte galante man zei ik dat ik de tas wel zou dragen op m’n rug. De hele week hebben we kilometers gelopen, zijn we in talloze restaurants geweest en hebben we alle hoofdattracties wel zo’n beetje gedaan. Ga zeker even bij Chelsea market langs of loop over de high line maar ga ook buiten alle toeristische dingen om en ontdek het “echte” New York. Maar om eerlijk te zijn zou je nog jaren daar kunnen wonen en nog niet alles te hebben gezien.

Weer terug naar NL

En toen kwam de dag dat we weer terug moesten. Aan de ene kant ging het veel te snel en hebben we echt van onze tijd daar genoten maar aan de andere kant mochten we weer terug naar ons mannetje en dat voelde ook geweldig. Onze vlucht was  pas ’s avonds dus de koffers stonden opgeslagen in het hotel en wij gingen er nog op uit. M’n medicatie had ik al in de koffer zitten en we zouden met iemand die we kende gaan ontbijten dus hop dan maar even zonder medicatie de metro in en go! Na een heerlijk ontbijt en na afscheid te hebben genomen zouden we nog even als echte toeristen langs de Trump tower gaan. Dus wij weer de metro in en hier gingen we. En toen viel me iets op. Mijn vrouw had de tas niet op haar rug zitten en ik vroeg haar nog waarom ze dat niet had? En toen keken we elkaar aan…………. SHIT de tas!!! Waar is de tas????!!!!!

Uitgerekend op de dag dat er niks kwijt mocht raken laat ik ergens midden in New York m’n tas liggen. Een stad met ruim 8 miljoen inwoners die niet echt super bekend staan om hun hartelijkheid. En in die tas zaten, je raadt het misschien al, ook de paspoorten. Een aantal jaar geleden was ik helemaal gek geworden en had ik mezelf ook echt wel intern afgemaakt maar dat ging dit keer best wel goed. Okay het was niet zo dat ik super chill in het metrostation rondliep maar ik kon wel beredeneren waar ik de tas waarschijnlijk had laten liggen. Het was óf in de metro, wat dan wel echt heel vervelend zou zijn, óf in het restaurant. We besloten om eerst maar het restaurant te proberen en als die daar niet zou liggen….. We zijn snel in de metro gestapt en teruggegaan. En jawel hoor, daar in de hoek waar ik ‘m had neergezet stond de tas met alles er nog in.

Opgelucht

Ligt het aan de AD(H)D dat ik de tas was vergeten? Het zal vast niet mee hebben geholpen dat ik m’n medicatie niet had genomen, ik met m’n hoofd al bij de terugreis zat en ook druk was met hyperfocussen op alle details in de wereld om me heen. Gelukkig ligt het vermogen heel veel verschillende scenario’s af te spelen en daardoor creatief met de situatie om te kunnen gaan dan ook aan m’n AD(H)D. Al met al was de tas terug en zaten we opgelucht in het vliegtuig.

 

Plaffonddienst

business woman sleeping on the job at workSlaap is de basis van een goede gezondheid. Niet alleen fysiek maar zeker ook je geestelijke gezondheid. Met een slechte nachtrust begin je de dag al met een achterstand. En dan is het lastig functioneren op werk of school.

Het probleem is, dat de meeste mensen niet weten wat de oorzaak is van hun slechte slapen. Het zal wel aan de stress, overwerk, of relatieproblemen liggen. En deze dingen zullen zeker niet helpen om lekker in te slapen. Maar wat een hoop mensen niet beseffen is de hoeveelheid uren dat we gebruik maken van computerschermen in ons dagelijks leven. Juist de telefoon, tv of computer kan de oorzaak van je slapeloosheid zijn.

Melatonine

Misschien heb je wel eens de term Melatonine voorbij zien komen. En dat is een belangrijk onderdeel bij slaap maar wat is dat nou eigenlijk? Het is een lichaamseigen hormoon dat geproduceerd wordt door de pijnappelklier. Het zorgt voor je dag-, en nachtritme en zorgt ervoor dat je ’s avonds moe wordt. Je lichaam maakt zodra het donkerder wordt steeds meer melatonine aan en als het weer lichter wordt neemt de hoeveelheid weer af.

Als je aan dat natuurlijke proces gaat rommelen, dan rommel je ook aan je slaap. Dat is de reden dat wanneer je over vele tijdzones vliegt, je best een dag of twee in de war kunt zijn totdat je lichaam zich herstelt. De welbekende jetlag. Het blauwe licht van schermen remt de aanmaak van melatonine waardoor het dag / nachtritme verstoord wordt. Het licht van elektronische apparaten maakt het moeilijker om in slaap te komen en maakt ook de kwaliteit van slaap minder.

Help je slaap: Doe het licht uit!

plafonddienstElk modern scherm dat we tegenwoordig gebruiken geeft een hoop van een bepaald soort blauw licht. Als je overdag wakker bent is dit eigenlijk een goede zaak, want het helpt je om alert te zijn. Alleen ’s nachts is het ongeveer het laatste wat je brein nodig heeft.

Er zijn natuurlijk wel een aantal oplossingen voor het probleem en één daarvan is super eenvoudig: Schakel al het licht in je slaapkamer uit (inclusief de nachtlampjes). Neem je telefoon, Ipad of computer niet mee naar de slaapkamer. Zo kun je ook niet vlak voor het slapen gaan nog even controleren of je een bericht hebt gehad en ben je als je wakker wordt ’s nachts minder snel geneigd naar een scherm te gaan kijken. Het niet checken van je scherm is op z’n minst al een uitdaging.

Een andere oplossing is om de kleur op je scherm aan te passen, zodat de kleur van je scherm verschuift naar een oranje, warmere kleur. Helaas hebben de meeste tv’s dit nog niet maar dat zal vast niet lang meer duren.

Als dit allemaal te lastig blijkt is het misschien iets ’s avonds een oranje, blauw licht blokkerende bril te dragen. Maar goed het is makkelijker om die andere dingen te proberen. 

Proberen

Als je iemand bent die de telefoon of tablet mee naar bed neemt om nog wat te lezen probeer dan eens het volgende. Geef je telefoon of tablet eens een week rust. Neem ook geen computer of e-reader mee en laat de tv op de slaapkamer ook uit. Pak een boek en ga wat lezen. Is er aan het einde van de week iets van een verbetering van je slaap? Zo ja, dan heb je waarschijnlijk de oorzaak gevonden en weet je wat je kunt doen om in de toekomst beter te slapen.

Zitten jullie veel achter een scherm in de avonduren? Hoe pakken jullie slapeloosheid aan? Laat het ons hieronder weten of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl

 

 

Focus verbeteren

schermafbeelding-2016-09-26-om-21-44-58Als je kijkt naar hoe mensen met AD(H)D vol met creative ideeën zitten, is het eigenlijk gek dat er bij velen niets uitkomt. Je hebt vaak de neiging om al die ideeën meteen uit te voeren want je wil namelijk niks vergeten of misschien ook omdat je super impulsief bent. Het ene idee is het brein nog niet uit of de volgende staat al weer aan de deur te kloppen. Zo kun je bezig zijn met het opzetten van je nieuwe bedrijf, blogs en kinderboeken schrijven, een verbouwing visualiseren en ondertussen ook gewoon een baan hebben. Maar veel van die ideeën worden na een flitsende start niet afgemaakt. Als de nieuwigheid er een beetje af is zwakt het enthousiasme ook af. Dus begin je vol enthousiasme aan dat nieuwe idee wat zomaar je hoofd binnen sprong en zo gaat het elke keer weer verder. Het resultaat is een stapel van onafgemaakte taken die zorgen dat de chaos in het hoofd alleen maar groter wordt. En niet alleen in het hoofd maar ook op het werk, huis en in je relatie.

Wat zijn nu de voordelen van één ding tegelijk doen? Tja die kan ik wel voor mezelf noemen maar het is interessanter om voor jezelf na te gaan wat de voordelen en wat de eventuele nadelen hiervan zijn.

Afleiding

Afleiding is voor iemand met AD(H)D een tweede natuur. Een afleiding kan van buitenaf komen door bijvoorbeeld een eekhoorn die in een boom klimt of een mobieltje wat afgaat, maar misschien nog wel vaker van binnenuit. Het is ontzettend moeilijk om weer terug op de originele taak te concentreren als je eenmaal bent afgeleid. Alleen al het schrijven van deze blog kostte me meerdere dagen vanwege allerlei onderbrekingen. Het helpt dus om zoveel mogelijk afleidingen te herkennen en tegen te gaan.

Die van buiten zijn makkelijker te herkennen dan die van binnenuit. Je gedachten kunnen een loopje met je nemen en je hoofd kan letterlijk vol voelen. Het kan helpen om bewust voordat je in een situatie komt het stop – denk – doe principe toe te passen.

schermafbeelding-2016-09-26-om-21-45-55

Stop – denk – doe

Je stopt letterlijk even met waar je mee bezig bent. Je denkt na over wat je aan het doen bent, wat prioriteit heeft en wat je daarmee wilt. Vervolgens ga je dit ook doen. Het vergt wat oefening maar uiteindelijk kan het helpen minder afgeleid te raken.

Om die interne televisies met 100 kanalen tegelijk aan minder afgeleid te krijgen zijn er wat dingen die je daarnaast ook nog kunt doen. Er is niet één goede manier. Kijk wat werkt voor jou. 

  • Probeer storende invloeden zoals een telefoon weg te houden. Zet misschien de radio uit of juist aan. De deur open of juist dicht.
  • Schrijf gedachten die in je opkomen tijdens een taak op in een schrift. Je kunt dan later kijken of het echt iets is.
  • Zorg voor een opgeruimde werkplek. Rommel leidt namelijk af.
  • Ga niet vermoeid aan een nieuwe taak beginnen als dat niet hoeft.
  • Vertel anderen dat je ergens aan gaat beginnen zodat ze dit weten en je minder snel zullen storen.
  • Zet een wekker, alarm of gebruik een Time timer zodat je niet veel te lang bezig bent met een taak.

Hoe focussen jullie het best? Laat hieronder een bericht achter of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl

10 dingen die je niet moet zeggen tegen iemand met AD(H)D

jongenAls je met AD(H)D te maken hebt, kom je ongetwijfeld mensen tegen die niet snappen wat dat betekent en wat voor invloed het heeft op je dagelijks leven. 

We weten steeds meer over AD(H)D maar helaas zijn er nog veel misvattingen en die kunnen ook nog eens op een negatieve manier invloed hebben. AD(H)D zou een modeziekte zijn die te snel gediagnosticeerd wordt en men grijpt te snel naar medicatie. Anderen zien AD(H)D als een excuus voor slecht opvoeden en dat het wel over gaat als een kind volwassen wordt.

Iedereen die op een of andere manier met AD(H)D te maken heeft, heeft vast wel eens één van de volgende onjuiste uitspraken over AD(H)D gehoord.

  •  1. AD(H)D bestaat niet! Waarom laten we kinderen niet gewoon kinderen zijn?in-my-day
  • 2. Iedereen heeft een beetje AD(H)D en dat is helemaal geen probleem.
  • 3. AD(H)D wordt te snel en te vaak gediagnosticeerd.

Deze (onjuiste) beweringen betwijfelen überhaupt het bestaan van AD(H)D. Zo kunnen mensen bijvoorbeeld onterecht zeggen dat ze “een AD(H)D momentje” of “een klein beetje AD(H)D” hebben. Je hoort misschien wel eens mensen klagen dat we tegenwoordig de kinderen niet meer kinderen laten zijn of dat we kinderen te snel in een hokje plaatsen omdat ze actief en energiek zijn.

Beter je best doen

Natuurlijk is iedereen wel eens vergeetachtig of onoplettend en welke ouder heeft nu niet meegemaakt dat hun kind helemaal ontspoort?! Dit zijn hele normale dingen. Maar voor kinderen, en volwassenen met AD(H)D is het echt meer dan een een beetje druk. De symptomen zijn zo aanwezig dat ze het dagelijks leven beperken.

  • 4. Als je gewoon wat meer je best zou doen, zou je beter presteren.
  • 5. Hij / zij is gewoon lui.
  • 6. Mensen gebruiken AD(H)D als een excuus voor slecht gedrag.

Soms zijn mensen in de veronderstelling dat als een kind of volwassene met AD(H)D “gewoon wat meer hun best zou doen”, ze ook succesvoller zouden zijn. Mensen met AD(H)D krijgen op een negatieve manier opmerkingen als “Hij is gewoon lui” of “Ze zit daar maar en doet niks”. En dan komt het ook nog vaak voor dat mensen met AD(H)D onder hun niveau presteren. Mensen begrijpen dan niet waarom iemand met AD(H)D soms in staat is om taken snel en goed af te krijgen terwijl ze op andere momenten diezelfde taken heel slecht doen. Maar dit pas juist in het beeld van AD(H)D en dat kan behoorlijk frustrerend zijn voor mensen die AD(H)D niet begrijpen. Mensen met AD(H)D gebruiken een hoop energie om te organiseren, focussen en alles op de rit te houden en dat gaat niet altijd even goed.

Geen excuus, wel verklaring

AD(H)D is nooit een excuus voor gedrag, maar het is wel vaak een verklaring. En dat kan weer helpen in het leren omgaan met AD(H)D.

  • cure7. Dat kind zou gewoon wat meer discipline bijgebracht moeten krijgen.
  • 8. AD(H)D komt door een slechte opvoeding.

Helaas krijgen veel ouders van kinderen met AD(H)D te maken met dit soort vooroordelen. Het is gewoon niet waar dat een slechte opvoeding of een gebrek aan discipline leidt tot AD(H)D. Het is wel waar dat kinderen met AD(H)D een veel grotere uitdaging kunnen zijn voor hun ouders. Het is gemakkelijk om gefrustreerd te raken en je gaat sneller twijfelen aan je opvoedingskunsten als je een kind met AD(H)D hebt. Zeker als je zelf gelooft in dat het aan de opvoeding ligt. De omgeving heeft zeker invloed op het leven van iemand met AD(H)D. Zowel kinderen als volwassenen profiteren van een omgeving met structuur, routines en het bijsturen van gedrag.

  • 9. Studenten met AD(H)D die op school aanpassingen krijgen, hebben daardoor een oneerlijk voordeel op anderen.

Als AD(H)D het leren beïnvloed zijn daar op school verschillende aanpassingen voor te bedenken. En die zijn er om ervoor te zorgen dat er aan de ondersteuningsbehoefte wordt voldaan. Zo kan de leerling op eenzelfde niveau presteren als iemand die geen AD(H)D heeft. Het is dus juist even eerlijk in plaats van een voordeel. Een kind wat niet goed kan zien doet krijgt toch ook een bril. Heeft die dan ook voordeel?

  • 10. AD(H)D bij vrouwen is minder ernstig dan bij mannen.

Ook dit is een veelvoorkomende misvatting. Enkel omdat het meisje misschien niet de fysieke uitspattingen heeft blijft de interne chaos even groot hoor. Maar het risico op onderpresteren is wel groter omdat mensen dit echt geloven. 

Omdat tot op de dag van vandaag nog steeds veel ouders deze dingen geloven, zoeken ze geen hulp. Zonder de juiste kennis en ondersteuning groeien een hoop kinderen op met frustraties en blijven ze onnodig worstelen. Kennis is macht en kennis over AD(H)D zorgt voor verandering. Wat voor misvattingen maakten / maken jullie mee? Laat het ons hieronder weten of stuur ene mail naar: info@bounce-back.nl

 

 

boodschappen…


schermafbeelding-2016-09-11-om-15-27-02Boodschappen…. Voor de één een taakje van niks en voor de ander ongeveer de ergst denkbare taak. Laten we zeggen dat het niet mijn grootste hobby is. En dat komt voornamelijk door alle keuzes. 

Hoe ziet een trip naar de supermarkt er dan uit? Nou die begint al thuis met het ontwijken van de verantwoordelijkheid van het boodschappen doen. Alles, maar dan ook alles, is beter dan naar dat gebouw met die felle lichten, vele reclameborden en andere prikkels te gaan.

Maar goed op een gegeven moment ontkom je er niet aan. Ja je hebt genoeg andere opties tegenwoordig maar als ik online boodschappen ga doen haal ik al helemaal karrenvrachten aan spullen binnen die we niet nodig hebben.

Tegenwoordig maken we thuis meestal een lijstje en mijn vrouw kent me goed genoeg dat ik bij elk product specifiek wil hebben staan van welk merk het moet zijn. Maar dat is niet altijd zo geweest. Dus in het begin moest ik gewoon boodschappen doen… blanco…. Nou dan had ik bijvoorbeeld bedacht dat we eieren nodig hadden maar kwam terug met een komkommer, stofzuigerzakken en groot pak suiker (ik was vergeten dat ik dat al 2 x eerder had gedaan en we gebruiken bijna nooit suiker).

Lijstje

Dus dan maar met een lijstje. Bijvoorbeeld kaas, ham, brood en fruit. Fruit.. Fruit…. wat voor fruit? Appels? Peren? Bananen? Wat dan? En dan ook nog hoeveel? En dan kaas. Wat voor kaas? Ik hou niet van kaas dus eet het nooit maar de wereld van kaas laat mij ongeveer in een acute paniekaanval storten. Wil je roomkaas? 40+? 45+? Wil je minder vette of vetarme of magere? Wil je Edammer of Maasdammer? Wil je plakken of 1 groot stuk?

En dan verder naar de…… wat was het ookalweer? Oh ja m’n lijstje… Ham. Wat voor ham? Serranoham? Ardennerham? Of toch misschien Coburger ham? Nee het zal wel de Parmaham zijn want die heb je wel eens zien liggen.

Door naar het brood. Spelt? Volkoren? Wil je een hele of een halve? Misschien toch maar luxebroodjes. En welke dan?

En dat is alleen nog het stuk waar ik controle over heb namelijk de producten zelf. Uiteraard ben ik elk gangpad wel minimaal 3 keer afgelopen omdat ik niks weet te vinden. Dan ben ik tijdens mijn helse tocht langs allemaal aanlokkelijke aanbiedingen gelopen, waren er op het moment dat ik binnenkwam ongeveer 10.000 anderen ook boodschappen aan het doen. Ben ik 2 x door een kind met een kinderboodschappenwagentje tegen m’n schenen aan gereden en moet elke oude beschuitrol (lees bejaarde) precies super lang voor het product staan wat ik nodig heb.

Nee boodschappen doen is voor mij een hel. Als ik per product weet welk merk, hoeveelheid en ingrediënten ik moet halen dan is het te doen maar als dat niet zo is dan is het echt een uitputtingsslag.

Eindresultaat: 5 bananen, 1 pakje Zaanse Hoeve jonge kaas 48+ plakken,  1 pakje Parmaham van die aardige mevrouw bij de vleeswaren die me zo zag twijfelen, en 1 liefde en passie speltbrood gesneden.

Tijd voor een tukje!

Waar lopen jullie tegenaan met boodschappen doen? Laat het ons hieronder weten of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl.

 

De hand

Mensen zoeken de gekste manieren om zichzelf te vinden. Misschien ben ik daar te droog voor maar ik denk bij dat soort mensen altijd dat ze voor een spiegel moeten gaan staan en dan zien ze het. Je bent er al en het is tijd om je daar ook naar te gedragen. Zo lang hebben we niet op deze aardkloot dus we kunnen er maar het beste van maken. Het is wat kort door de bocht maar daar komt het in mijn ogen uiteindelijk toch wel op neer. Misschien kun je het ook op een andere manier doen:

De hand

Toen ik nog les gaf, gebruikte ik deze oefening om jezelf eens op een andere manier voor te stellen. En jezelf voorstellen kan ook tegen jezelf zijn. Het helpt je om te focussen en om belangrijke dingen voor jezelf op een rijtje te zetten. En misschien kun je die snorkeltip naar de Great Barrier Reef dan maken omdat het je gewoon heel gaaf lijkt en niet omdat je wilt ontdekken wie jij nu bent!

Duim

Waar ben je goed in? Laten we daar dan mee beginnen. Je strooit waarschijnlijk op Facebook om de haverklap met duimpjes dus doe dat nu maar eens tegen jezelf. Waar ben je goed in? Wat vind je leuk om te doen, waar krijg je energie van en waar haal je voldoening uit?

Wijsvinger

Waar ga je naartoe? Niet “waar zie jij jezelf over vijf jaar?” maar; Wat zijn je ambities? Wat wil je nog bereiken? En wat staat er op je bucketlist? Met alle wensen die je hebt, ga je de goede kant op?

Middelvinger

Waar baal je van? Nu wordt het interessant. Want waar baal je van? Wat irriteert je mateloos? Wat haalt het bloed onder je nagels vandaan? Waarvan sta je te koken? Wat maakt je boos? En niet alleen privé, maar ook in je werksituatie is dit een interessante vraag. Misschien vind je het wel ontzettend vervelend dat je onregelmatige diensten moet werken, dat het te druk is op je werk of dat je werkomgeving niet inspirerend is. Het antwoord geeft direct inzicht in hoe het voor jou dan wél fijn zou zijn.

Ringvinger 

Waar ben je trouw aan? Je kunt denken aan een persoon die je enorm inspireert, je roots of bepaalde waarden die je heel erg belangrijk vindt, maar ook je kunt ook trouw zijn aan een bedrijf waar je helemaal in gelooft.

Pink

Waar voel je je nog klein in? Vooral na het beantwoorden van de vorige vragen denk ik dat deze vraag misschien wel een heel ander antwoord oplevert dan je in eerste instantie zou denken. Op welk gebied, of wanneer, voel je je kwetsbaar? Of wat positiever ingestoken: waar wil je in groeien? Wat zijn jouw leerpunten en in welke interessegebieden wil je je ontwikkelen?

Nu vragen wij ons af: Wat zijn jouw antwoorden op deze vragen? Laat het hieronder weten of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl

Shoppen met een rebound

Zaterdagmiddag 12 uur en we staan midden in de stad. Normaal gesproken al niet mijn favoriete plek om te zijn maar het valt me op dat er een hele, hele, hele hoop mensen zijn. Ongeveer elk detail valt me op en daardoor kan ik helemaal niks meer. Licht schijnt feller, geluid is harder en de geur van patat, rook en van mensen komt sterker binnen. En dan besef ik het me ***SHIT *** ik ben vergeten m’n pil in te nemen. Vlak voordat we gingen had ik nog tegen mijn vrouw gezegd dat ik dat moest doen. Dat gaat een interessante middag worden zeg ik tegen haar en wat blijkt… Het is nationale glamourdag dus het is nergens rustig!

schermafbeelding-2016-10-01-om-23-06-41Niet veel later lopen we een ICI PARIS binnen. Daar gaan sowieso je luchtwegen al van open staan maar jeetje mina, ik ruik echt alles daar. Gelukkig hebben we de kinderwagen en ga ik met onze kleine in een hoekje staan. Al die mensen die daar zijn lijken totaal geen last te hebben van elkaar maar ik word er helemaal gek van. In de winkel hebben ze niet precies wat mijn vrouw zoekt dus op naar de Douglas. Natuurlijk is dat weer een stukje lopen door de drukke stad en ondertussen verteld m’n vrouw me van alles. Ik knik af en toe ja maar krijg eigenlijk niks mee van wat ze verteld. Dit ziet ze natuurlijk ook en baalt net zoals ik dat ik m’n medicatie ben vergeten.

In de Douglas krijgen we vervolgens hetzelfde verhaal. Als grapje zeg ik dat ik in een hoekje ga staan huilen en ik kies een plek met de minste prikkels. In m’n binnenzak voel ik of er daar niet een strip met methylfenidaat is en ja hoor er zit er 1 in… LEEG! Maar de 3 staatsloten van afgelopen maand die opgefrommeld bij de lege strip zaten heb ik dan wel weer gevonden. Gelukkig komt m’n vrouw snel naar met toe en…… We moesten toch weer terug naar de ICI!!

Het is toch een bijzondere gewaarwording zo’n rebound. Het lijkt wel alsof alles binnenkomt maar daardoor reageer ik slomer, als ik al reageer. Het resultaat van de dag is dat we toch wel een gezellige dag heb gehad maar ben er ook weer achter dat ik óf helemaal geen medicatie moet nemen (wat in mijn geval niet heel slim is maar wel minder heftig), óf m’n pillen niet moet vergeten.

schermafbeelding-2016-10-01-om-23-07-08Toch maar op verschillende plekken een voorraadje maken. Vroeger had ik van zo’n dag best down van kunnen worden, maar oefening baart kunst en dit is me ondertussen al zo vaak overkomen. Nu kunnen mijn vrouw en ik er om lachen. Ze snapt het niet maar accepteert het wel en helpt me dan ook.

Hoe ervaren jullie een rebound? En hoe gaan jullie daar mee om? Laat hieronder een bericht achter of stuur een mail naar info@bounce-back.nl

 

Alles of niets

Een vriend stuurde laatst een app. Of ik een drankje kwam drinken die avond….. “Één drankje?” Vroeg mijn vrouw nog. “Nou vooruit misschien twee maar niet meer!”. Een aantal uur en vooral wat flessen wijn  later kwam ik, in mijn beleving, super stil thuis. De volgende ochtend bleek dat net even wat anders te zijn gegaan dan ik dacht.  En aangezien mijn zoontje van bijna 1,5 gewoon om 7 uur fris en fruitig staat te roepen (lees krijsen) dat hij toch echt een nieuwe luier nodig heeft is het dus ook voor mij tijd om op te staan.

Brak

Elk geluid komt allemaal net even wat harder binnen dan normaal en het was ook geen overbodige luxe geweest als ik de avond ervoor tussendoor wat water had gedronken. Eenmaal beneden aangekomen lagen mijn schoenen bij de deur en m’n kleren verspreid over de vloer. Oh ja het leek me handig om mezelf beneden al uit te kleden zodat mijn vrouw er niks van zou merken. Dat ik in het proces zou struikelen had ik ook niet kunnen voorzien.

halfWat maakt nu dat als ik naar de stad ga, het alles of niets is? Gewoon een drankje doen lukt ook wel hoor, maar het komt toch ook wel regelmatig voor dat het een stuk meer is dan één drankje. En eigenlijk gebruik ik deze manier al m’n hele leven in alles. Het is óf zwart, óf wit. Het is meteen vol overgave en niks anders meer, óf het is helemaal niks.

Toen ik begon met fitnessen kocht ik een aantal verschillende outfits, halters voor thuis, nam een sportabonnement en een online personal trainingsprogramma. De eerste periode ging super en er was resultaat maar toen…. Tja na een tijd is de interesse wel weer weg, heeft de sportschool fijn een sponsor erbij die nooit meer komt en thuis liggen de halters stof te happen in de woonkamer. En die sportkleding zit ook lekker tijdens een avondje bank-hangen dus gelukkig is niet alles helemaal voor niks geweest.

Toen ik in een opleving bedacht om kinderboeken te gaan schrijven had ik de titels van alle boeken en hoofdstukken binnen no-time opgeschreven. Ook had ik karakters uitgewerkt, en was de cover al uitgewerkt. Klein dingetje…… De verhalen moeten tot op de dag van vandaag nog uitgeschreven worden.

Alles of niets

Zo kan ik nog wel honderd andere verhalen opschrijven maar het is de bedoeling dat deze blog wél af komt. Op een of andere manier is ergens half instappen moeilijk voor mij. In veel situaties is dat misschien niet handig maar het maakt me ook wie ik ben en is dat verkeerd? Nee het maakt me onhandig en misschien niet zo productief als het zou kunnen zijn maar aan de andere kant zit mijn hoofd dus wel vol met ideeën en geef ik 100%. Zou iemand mijn brein maar wat beter begrijpen en die ideeën concreet kunnen maken, dan zou ALLES mogelijk zijn en NIETS meer blijven liggen.

Gaat het in jullie leven ook met alles of niets en hoe gaan jullie daar mee om? Laat hieronder een bericht achter of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl

 

 

 

 

Nieuwe diagnose, geen ADHD’er meer!

Nou ja zeg, wat gek…geen ADHD’er meer!?

Een paar jaar geleden kreeg ik, na al 26 jaren rondlopen op deze aardkloot, te horen dat ik de diagnose ADHD kreeg.

Annelies de ADHD’er was geboren!
Ik ben druk in mijn hoofd, denk veel, denk snel, denk onzinnige dingen, denk voor een ander.
Ik ben snel geïrriteerd, gevoelig voor geluiden, snel verveeld, snel overprikkeld.
Ik ben snel afgeleid, ik ben slecht in dingen afmaken, ik kan slecht plannen en ik ben impulsief.

Wacht…ben ik dat? Nee, dat ben ik zeker niet!
Ik ben creatief, oplossingsgericht, humoristisch, empathisch.
Ik heb oog voor detail, kan goed luisteren, heb een brede interesse en kan mij ook goed zelf vermaken.
Ik kan snel schakelen, zie overal nieuwe uitdagingen in, ben flexibel en spontaan.

Wat is het verschil zul je misschien wel hardop denken?
ADHD is niet wie ik ben en vandaar ook dat ik geen ADHD’er meer ben.
Ik BEN geen ADHD’er, ik ben Annelies en ik HEB ADHD.

Ik heb besloten mijzelf niet meer te verschuilen achter mijn ADHD, of om mijzelf neer te halen aan de symptomen die misschien toe te schrijven zijn aan de ADHD.
Ik kies er voor om de positieve dingen van ADHD te gaan ontdekken en om te gebruik te gaan maken van alle positieve dingen die ADHD, dan wel gewoon mijn karakter, mij te brengen hebben in dit leven.

Ik daag jullie uit, wees lief voor jezelf, haal jezelf niet naar beneden…dat doen anderen al wel genoeg voor ons!

Laat ons hieronder horen wat jullie vinden of op info@bounce-back.nl