Een ochtend zonder pillen…

Om de zoveel tijd wil ik mijn medicatie niet nemen. Ik heb dat niet meer nodig en kan gerust functioneren zonder die pillen…. Nou ja dan ziet een ochtend er ongeveer zo uit.

Na een nacht bijna niet geslapen te hebben gaat de wekker voor de derde keer af. Het is zo’n wake up light en de oerwoudgeluiden knallen m’n oren in terwijl het licht in de felste stand in je ogen staat te schijnen. Goedemorgen we zijn begonnen en ik ben KAPOT! De net gekochte fitbit geeft aan dat ik van de 9 uur dat ik in bed heb gelegen er 3 uur en 15 minuten heb geslapen en de rest of wakker, of rusteloos bent geweest. 

Haast

Douchen dan maar en een beetje haast is wel zo handig want door al dat gesnooze ik ben al weer wat laat. M’n vrouw heeft ons zoontje al mee naar beneden genomen en moet zelf ook werken. Okay douche staat aan, eerst nog even plassen en oh ja laat ik maar even op de weegschaal staan om te kijken wat de schade is. De batterijen zijn op dus eerst op zoek naar nieuwe terwijl ondertussen de douche aan blijft staan. Ah 84,5 kilo en ik kijk tevreden in de spiegel. Oh ja laat ik meteen even alles in m’n app registreren want dan zie ik m’n progressie goed. Okay ik ben  klaar om te douchen dus ik doe de deur open…… Nou ja nog niet helemaal klaar want douchen zonder muziek is saai dus haal ik toch nog even snel de bluetooth speaker uit een andere kamer. Ja nu ben ik wel echt klaar om te douchen. M’n vrouw heeft een showercoach voor me gekocht omdat ik altijd zo lang douche en ik draai ‘m snel om en omdat niemand kijkt en ik niet helemaal klaar ben draai ik ‘m vervolgens nog een keer om. 

Zo klaar! En nu kleren aan en even m’n haren in de gel…. Ja gel…. Goeie vraag waar staat die? Nou ja dat doe ik later dan wel. Eerst maar even naar beneden en ik vlieg de trap af. Oh shit ik weet het weer de gel zit in m’n sporttas en ik schiet weer omhoog. Ondertussen is mijn zoontje de boel aan het afbreken en ik moet nog eten. 

Wat wil ik eigenlijk eten? Waar is het brood? Hmmm gisteren vergeten te kopen dus dan maar wat yoghurt met Cruesli. Niet vergeten om straks even wat eten mee te nemen naar werk. Er staat van gisteravond nog een bakje pasta wat ze eigenlijk wilde weggooien maar ik graag wilde bewaren om als lunch te eten.

Zoontje

Vandaag breng ik ons zoontje naar m’n schoonouders dus na m’n ontbijt leg ik zijn wagen in de auto. Verzamel zijn tasje met een koker met poedermelk, een banaan en een koekje. Niet dat ze dat niet hebben maar toch. In m’n ooghoek zie ik zijn flesje liggen maar raak afgeleid omdat er wat pannen nog op aanrecht staan. Snel even opruimen en dan kunnen we gaan. Tasje met spullen check, jasje aan check, schoentjes aan check, kus voor mama check en off we go! Waar zijn m’n sleutels eigenlijk? Net had ik ze nog! NU KOM IK TE LAAT EN IK ZIE ZE NERGENS! Blijkbaar kijk ik met m’n neus want ze liggen op de bank, onder een kussen waar ik net nog had gekeken. 

Nou nu gaan we eindelijk maar na 5 minuten onderweg bedenk ik me dat ik het eten uit de koelkast ben vergeten. Nou ja ik koop nu wel wat in de supermarkt en dan eet ik het morgen wel op. Aangekomen bij m’n schoonouders haal ik alle spullen uit de auto en geef m’n zoon een dikke kus. Tot vanmiddag dat kom ik je weer ophalen! Snel in de auto naar werk en daar aangekomen ben ik kapot. Wat een hoop prikkels en wat een hoop gedoe. Gelukkig kan ik me nu zonder afleiding focussen op m’n werk. En dan gaat m’n telefoon. Het is m’n schoonmoeder…. Er zit geen flesje in het tasje……..

Wat maken jullie mee op een rommelige ochtend? Laat het ons hieronder weten of stuur een mail naar: info@bounce-back.nl.

 

Nieuwe diagnose, geen ADHD’er meer!

Nou ja zeg, wat gek…geen ADHD’er meer!?

Een paar jaar geleden kreeg ik, na al 26 jaren rondlopen op deze aardkloot, te horen dat ik de diagnose ADHD kreeg.

Annelies de ADHD’er was geboren!
Ik ben druk in mijn hoofd, denk veel, denk snel, denk onzinnige dingen, denk voor een ander.
Ik ben snel geïrriteerd, gevoelig voor geluiden, snel verveeld, snel overprikkeld.
Ik ben snel afgeleid, ik ben slecht in dingen afmaken, ik kan slecht plannen en ik ben impulsief.

Wacht…ben ik dat? Nee, dat ben ik zeker niet!
Ik ben creatief, oplossingsgericht, humoristisch, empathisch.
Ik heb oog voor detail, kan goed luisteren, heb een brede interesse en kan mij ook goed zelf vermaken.
Ik kan snel schakelen, zie overal nieuwe uitdagingen in, ben flexibel en spontaan.

Wat is het verschil zul je misschien wel hardop denken?
ADHD is niet wie ik ben en vandaar ook dat ik geen ADHD’er meer ben.
Ik BEN geen ADHD’er, ik ben Annelies en ik HEB ADHD.

Ik heb besloten mijzelf niet meer te verschuilen achter mijn ADHD, of om mijzelf neer te halen aan de symptomen die misschien toe te schrijven zijn aan de ADHD.
Ik kies er voor om de positieve dingen van ADHD te gaan ontdekken en om te gebruik te gaan maken van alle positieve dingen die ADHD, dan wel gewoon mijn karakter, mij te brengen hebben in dit leven.

Ik daag jullie uit, wees lief voor jezelf, haal jezelf niet naar beneden…dat doen anderen al wel genoeg voor ons!

Laat ons hieronder horen wat jullie vinden of op info@bounce-back.nl

Waarom is structuur belangrijk voor kinderen met AD(H)D?

“Mijn zoon van 10 heeft sinds kort de diagnose ADHD. Een van de dingen die ik telkens terug hoor is hoe belangrijk het is om structuur en een gestructureerde omgeving te bieden. Maar wat betekent dat nou eigenlijk en hoe helpt dat?”

Structuur. Een term die je vaak hoort als het gaat over kinderen met ADHD. Een gestructureerde omgeving staat voor een omgeving die georganiseerd en voorspelbaar is. Dit zorgt ervoor dat je kind weet wat het kan verwachten en zich daardoor veilig voelt in zijn ontwikkeling. Een dagelijkse routine en duidelijk schema zorgt al voor structuur. En een voorspelbare omgeving wordt gecreëerd door consequente regels en verwachtingen en het positief bekrachtigen hiervan.

Jij bouwt de steigers!
Elk kind profiteert van routines en veel kinderen brengen zelf structuur aan. Hierdoor ontwikkelen uit zichzelf goede gewoontes. Voor een kind met AD(H)D is dit veel lastiger. Kinderen met AD(H)D vinden het moeilijk zichzelf in bedwang te houden, ongewenst gedrag te stoppen en om hun focus te houden omdat er zoveel afleidingen om hun heen zijn. De symptomen van AD(H)D leiden tot problemen met zelfcontrole. Met routines, het helpen herinneren aan taken en de voorspelbaarheid die je als ouder biedt, bouw je steigers. Net als in de bouw. En deze steigers zorgen voor steun terwijl het gebouw verder groeit. Thuis structuur bieden helpt jouw kind en geeft het zelfvertrouwen. Structuur, een georganiseerde en voorspelbare thuishaven helpt jouw kind vanuit de steigers te op groeien!

Hoe bieden jullie structuur aan? Laat een bericht achter of mail info@bounce-back.nl

Opruimen

schermafbeelding-2016-09-08-om-22-27-39De kamer ligt vol met troep, in de keuken is er geen schoon bord of pan meer te vinden en toch lig je op de bank naar de TV te kijken. Ze vroeg de afgelopen dagen al of je wilde helpen met het huishouden want ze doet eigenlijk alles al. Je wilde het afmaken voordat ze thuis kwam maar het kwam er gewoon niet van. Nou ja je was wel vol goede moed gestart met stofzuigen maar toen zag je dat reclameblaadje liggen. Even lezen om te kijken of er nog wat in de bonus is want ja dat bespaart geld. Wat zal ze trots op je zijn straks. Lezen doe je natuurlijk zittend en toen zag je de Ipad liggen. Even een spelletje kan toch wel?!

Schermen

Oh ja een update van de app van Netflix. Even kijken welke nieuwe films en series ze allemaal hebben en of je die nu eindelijk kan streamen naar de TV. En zo zit je de hele dag van alles te kijken terwijl je ondertussen je computer hebt aangezet om iets te Googlen en je terug bent gegaan naar een ander spel op de Ipad. Vergeet niet ook de 20 mensen waarmee je tegelijk aan het appen bent over…. Ja waarover eigenlijk? Nou ja, het maakt ook niet uit. De tijd is voorbij gevlogen en je ziet dat ze over niet meer dan 20 minuten thuis is.

Opeens sta je op en gaat als een razende het huis door. Het ziet er allemaal wel een beetje beter uit maar je weet dat het niet genoeg is. En daar gaat de sleutel in het slot. Shit weer niet af, en je ziet het al aan haar gezicht. Ze is niet eens boos meer. Het is veel erger. Je ziet de teleurstelling in haar ogen. Waarom  heb je het dan ook niet gewoon gedaan? Zoveel was het nou toch ook weer niet? Als ik nou eerder was gestart…. Je reactie is om maar boos te worden. Dat ben je nu eenmaal gewend als anderen weer eens teleurgesteld in je zijn. Doe je eens een keer wat, is het weer niet goed! Je probeert het toch? Snap dat dan!

Je loopt boos weg naar boven want je hebt geen zin in dat gezeik. Je poetst je tanden en wilt gaan slapen maar moet eerst nog die berg kleren op je bed, naast je bed gooien. Ogen dicht en net doen alsof je er niet meer bent. Schoon en opgeruimd is ook fijner maar je weet gewoon niet hoe dat moet. Zelfs dat weet je niet… Je voelt je een mislukkeling, een zwakkeling en niet goed genoeg.

De meeste mensen zonder AD(H)D zullen dat niet snappen. Ze kunnen zich toch op zekere hoogte inleven maar echt snappen…. We zullen het moeten doen met een gebrek aan overzicht. Liever de keukendeur dicht doen dan beginnen aan de schier onmogelijke taak van het afwassen van de vaat. Waar begin je in godsnaam?

Communicatie

Het bespreken van dit soort zaken is een must om die conflicten tegen te gaan. Het gaat niet om het opruimen. Zij wil gezien worden en een beetje hulp krijgen en jij wilt gezien worden in je (halve) poging. Eigenlijk is de behoefte hetzelfde dus waarom niet samenwerken om dit dan ook te bereiken? Misschien kan zij bijvoorbeeld een lijstje maken per ruimte wat er gedaan moet worden. Lijstjes zijn fijn want het biedt structuur, je kunt iets afvinken waardoor je weer een voldaan gevoel hebt en die chaos is opeens niet zo’n chaos meer. Misschien kun jij alarmen zetten op willekeurige tijden om jezelf uit je hyperfocus te halen.

Het zal echt niet meteen goed gaan en een hobby zal het nooit worden maar door zo elkaar aan te vullen zullen er minder conflicten zijn en dat alleen al geeft het leven wat meer rust.

Hoe pakken jullie dit aan in je relatie? Is het een bron van frustratie? Of werken jullie goed samen? Laat het ons hieronder weten of stuur een mail naar info@bounce-back.nl

Friemelen

Ouders willen graag het beste voor hun kind maar soms kunnen kinderen het bloed onder je nagels vandaan halen. Hier zijn wat alternatieven voor gewoontes die onveilig, ongezond of simpelweg irritant zijn voor anderen. 

Het brein van een AD(H)D’er heeft de neiging om een ondergestimuleerde frontale kwab te hebben. Dit is het deel van het brein waar beslissingen maken, plannen en organiseren plaatsvindt. Mensen met AD(H)D kiezen op een natuurlijke manier activiteiten die dat deel van het brein helpen stimuleren. Luidruchtig friemelen komt vaak voor zoals met de voeten op de grond tikken, het klikken van pennen en het kraken van de knokkels. Dit kan flink irritant zijn.

Maar wat is dan passend friemelen?

Friemelen is duidelijk behulpzaam voor het brein van een AD(H)D’er. Het is wel belangrijk ervoor te zorgen dat dit passend friemelen is. Dit zijn manieren van friemelen die anderen niet lastig vallen en niet afleiden van de (soms wat saaie) taak die gedaan moet worden.

Een kind of student kan zich bijvoorbeeld beter concentreren als het iets in zijn of haar handen heeft, maar als het daardoor niet goed kan schrijven is het niet passend. Achtergrondmuziek met liedjes die bekend zijn of zonder tekst kan dan bijvoorbeeld wel weer meer helpen om het kind of student te laten focussen. Er is niet één oplossing. Wat voor de een werkt, werkt voor de ander niet.

Hoe kies je een gepaste methode?

  • Kies eerst het juiste type van friemelen:
    • Visueel: visuele herinneringen zoals een Time Timer
    • Auditief: achtergrond muziek of een audioboek.
    • Tast: objecten of speelgoed met structuur zoals een Tangle.
    • Bewegen: tijdens het studeren zittend op een bal / wiebelkussen of lopen tijdens het bellen.
    • Geur of smaak: geuren zoals lavendel kunnen kalmerend of zoals kaneel juist stimulerend werken.schermafbeelding-2016-09-08-om-07-57-32
  • Zorg dat het friemelen niet van de taak afleidt:
    • Koppel auditieve manieren met bewegen of een visuele taak. Bijvoorbeeld: luister naar muziek terwijl je de kamer opruimt.
    • Koppel bewegen met schrijven, visuele of auditieve taken. Bijvoorbeeld: zit op een fitnessbal of met een Tangle in de klas.
    • Koppel visuele manieren met “saaie” stille taken: Bijvoorbeeld: gebruik een Time Timer die de tijd aftelt bij het maken van een toets.
  • Gebruik geen strategieën die hetzelfde zijn als de taak zelf.
    • Koppel dus niet muziek met het luisteren naar de docent.
    • Koppel niet een visuele strategie als het kind in de klas naar het bord moet kijken.

Wat heeft er wel goed gewerkt voor je kind of voor jullie zelf? Laat een bericht achter of stuur een mail naar info@bounce-back.nl

AD(H)D komt wel erg goed uit…

Een hoop AD(H)D’ers krijgen regelmatig te horen dat ze de aandoening misbruiken als er iets mis gaat; ‘ ja ja, gooi het maar weer op je AD(H)D!’. Frusterend, want vaak ligt het ook écht aan de AD(H)D.

Natuurlijk komt het soms goed uit om je AD(H)D iets aan te dikken, of te gebruiken als leugentje om bestwil… niet menselijks is ons vreemd. Maar onderliggend zal voor verreweg de meeste AD(H)D’ers gelden dat ze juíst niet te koop willen lopen met hun stoornis, of hier misbruik van willen maken. Een opmerking in de trant van: ‘ja dat komt wel weer goed uit hè, AD(H)D als excuus’ is dan echt iets wat je niet wil horen! 

Als volwassenen er op een latere leeftijd er achter komen dat ze AD(H)D hebben zit er vaak al een hele geschiedenis van teleurstellingen, kritiek en falen achter. Misschien zijn er studies niet afgemaakt, is er al meerdere keren gewisseld van baan, is er een huwelijk stuk gegaan en zijn er de nodige tranen of frustraties voorbij gekomen. Dus: AD(H)D komt dat goed uit? Was het maar zo makkelijk…

schermafbeelding-2016-09-08-om-21-52-11Aangeven dat bepaalde zaken je niet gelukt zijn (mede) als gevolg van je AD(H)D is niet een kwestie van zielig doen, of hier misbruik van maken. Mensen met AD(H)D hebben vaak echt last van kritiek, en balen er oprecht van als ze weer iets vergeten zijn. Want dat betekent ook: weer iemand teleurgesteld, weer iets vergeten, weer ergens aan begonnen maar niet afgemaakt, weer niet het potentieel wat ze hebben eruit gehaald. 

Op sommige momenten geeft dit een extra drive om jezelf (opnieuw) te bewijzen, op andere momenten zakt de moed je in de schoenen. Ook daarin is niets menselijks vreemd 😉

Niet iedereen is gelijk dus nee niet alle AD(H)D’ers hebben hier last van. Waar hebben jullie last van (gehad)? Of waar halen jullie je kracht uit? Laat een bericht achter of mail naar naar info@bounce-back.nl

Zouden kinderen met AD(H)D stil moeten zitten?


Ja, kinderen met AD(H)D zouden stil moeten zitten….. Altijd. Het beste met behulp van een olifant die ze op hun plek houdt. Want dat is voor sommige kinderen met AD(H)D de enige manier om dit voor elkaar te krijgen.Schermafbeelding 2016-09-03 om 22.21.09 Okay, dus als het pletten van kinderen geen optie is, wat dan wel? Misschien helpt het om te begrijpen wat er achter dit gedrag zit.

Waarom friemelen ze eigenlijk?

Kinderen met AD(H)D hebben meestal een minder dan gemiddelde activiteit in één of beide delen van de prefrontale cortex. Dit is de plek waar het plannen, keuzes maken, doelgericht werken en focussen plaatsvindt.

Dit stuk van het brein heeft hulp nodig om actief te blijven tijdens saaie taken. Dus friemelen ze. 

Stil zitten tijdens een saaie taak kan echt heel zwaar zijn voor mensen met AD(H)D. Kijk maar eens naar iemand met AD(H)D die iets aan het doen is wat diegene fascinerend of interessant vindt. Weet je wat je dan niet zult zien? Friemelen. Er is geen reden om de prefrontale cortex te stimuleren want die is immers al actief.

Maar ik word gek van dat gefriemel!!!

Ouders en docenten kunnen echt last hebben van al dat gefriemel want het leidt af en geeft onrust. Door al dat gefriemel lukt het niet om geconcentreerd ergens aan te werken. Het zou wel fijn zijn als je dat gefriemel kon uitbannen maar dat is niet mogelijk. Maar wat dan wel? Wat zijn nu manieren om het gefriemel in betere banen kunnen leiden? Zijn er manieren van friemelen die niet storend zijn voor anderen? En welke manieren leiden niet af van de te maken taak?

Schermafbeelding 2016-09-03 om 23.08.33Er zijn bijvoorbeeld (staan)bureau’s met een schommelende voetensteun.Zo kan het kind toch zijn energie kwijt zonder storend te zijn voor anderen. Een goedkopere optie is om zelf een touw of eleastiek tussen de poten van de stoel of tafel te knopen. 
Schermafbeelding 2016-09-03 om 23.09.48

De Time Timer is een visuele klok waarmee kinderen kunnen zien hoeveel tijd er nog over is voor een taak. Dit visuele aspect kan helpen om op een bepaalde taak te blijven. Zeker wanneer kinderen in meteen kunnen zien dat het einde van een “saaie” taak nabij is.Schermafbeelding 2016-09-03 om 23.11.58

Een Tangle bestaat uit stukjes plastic die aan elkaar verbonden zijn met een spil. Er zit geen begin en eind aan, waardoor het kind eindeloos kan friemelen. Dit werkt kalmerend maar is niet storend voor anderen.

Dus… zouden kinderen met AD(H)D gedwongen moeten worden om stil te zitten?

Wij zouden zelf zeggen van niet, maar dat betekent ook weer niet dat ze maar de vrijheid moeten krijgen om tegen de muren op te stuiteren. Het vraagt van ouders en leerkrachten wat inzet en creativiteit maar er zijn zoveel hulpmiddelen om kinderen beter te laten focussen, zonder dat ze stil hoeven te zitten tijdens het maken van “saaie” taken.

Dus wordt het de olifant? Of toch een andere manier?

Wij hopen dat jullie deze tips gebruiken en zelf andere strategieën kunnen bedenken die AD(H)D aanvullen. Wat heeft er goed gewerkt voor je kind of voor jullie zelf? Laat jullie ideeën weten aan info@bounce-back.nl

Rugzak

Een rugzak, iedereen heeft er een en bij de een zit die wat voller dan bij de ander. Je neemt ‘m elke dag met je mee en hij gaat nooit af.

Maar voel je ‘m ook zitten? Veel van ons niet en dat is ook niet zo gek want voelen is eng en helaas krijgen we te vaak mee dat je ook niet mag voelen.

Dus geven we woorden aan hoe we ons voelen. We analyseren, zetten dingen in Excellsheets en zoeken structuur om het maar niet echt te hoeven doen.

Oude wijsheden zoals je buik er van vol hebben zijn helemaal zo gek nog niet als je bedenkt dat het lijf dondersgoed kan aangeven wanneer het teveel is. Hoeveel mensen hebben er tegenwoordig burnout klachten? Het lijf zegt op een gegeven moment echt wel letterlijk stop als het brein dat niet doet.

Is analyseren en logica zoeken dan niet goed?

We kunnen ipv goed of fout denken misschien meer kijken of er balans is. Is er balans tussen bewustzijn, taal, beeld en je manier oplossingen bedenken. En kun je vanuit die verschillende punten knopen doorhakken en voelen wat je lichaam eigenlijk zegt?

Bewust worden van het feit dat je brein op verschillende niveau’s verbindingen maakt dwingt je om na te denken waar je zelf eigenlijk het meeste gebruik van maakt. Ben je analytisch of juist beeldend? En denk je te voelen? Of voel je ook echt? Het aandacht geven aan het deel wat je het minste  gebruikt zal voor een verandering zorgen.

We zijn benieuwd hoe jullie denken. Laat het ons weten op info@bounce-back.nl

Even een band plakken…

fietsband2Laatst was mijn band lek. Op zich geen groot probleem maar in mijn wereld…. Stap maar in, ga rustig zitten, doe je riemen vast en enjoy the ride.

Voordat ik begin, wil ik eerst een bakje koffie. Dus op naar het automaat. Ik vul ‘m bij met water. En kom erachter dat de cupjeshouder vol is. Geen paniek, even legen in de kleine vuilnisbak. Ik doe het vuilnisbakje open en die zit helemaal vol. Met een papiertje druk ik de boel aan om wat ruimte te maken als ik erachter kom dat ik dat al drie keer eerder heb gedaan. Dus zet ik de cupjeshouder weg en vervang ik de vuilniszak. Waar zijn de vuilniszakken eigenlijk? Gelukkig zie ik er nog een liggen. Even onthouden dat ik straks nieuwe moet kopen. Ik haal de volle vuilniszak uit de bak, maak ‘m dicht en loop naar de grote vuilnisbak. Die ook voor de helft vol zit. Zonde om die dan niet te vervangen. Boven leeg ik meteen de luieremmer en in de badkamer staat ook nog een vuilnisbakje. Ik stop alles in de nu ook volle grote vuilniszak, loop naar buiten om deze in de kliko te gooien als ik zie dat er in de tuin best veel bladeren op de grond liggen. Die wil ik snel opvegen en in de groene kliko gooien. Opvegen…Waar staat de bezem eigenlijk? Nou ja, dan maar met m’n voeten. Uiteindelijk lukt dat ook. Wat was ik nu eigenlijk aan het doen? Oh ja koffie… SHIT cupjes vergeten weg te gooien. Dat vind ik wel een dingetje, om die in een schone zak te gooien. Maar goed ik wil uiteindelijk die band geplakt hebben, dus daar zet ik mezelf overheen. Nu nog even een nieuw cupje pakk…..ken…… Natuurlijk. DE CUPJES ZIJN OP!

Toch maar naar de supermarkt want zonder die koffie gaat het ‘m zeker niet worden. Wat hebben we nog meer nodig? Oh ja, vuilniszakken. Op naar de supermarkt voor cupjes en vuilniszakken. Nu ik er toch ben kan ik net zo goed bananen, appels, chocola en cola light halen. Geen idee of we het nodig hebben maar je zal maar zonder komen te zitten. “Wilt u daar een tasje bij?”, “Een tasje?” ***Shit vergeten*** “Euh, ja doe maar.” Gelukkig woon ik dichtbij de supermarkt en kan ik snel weer aan de slag. Even de boodschappen opruimen….. Euhm ja bananen en appels waren niet echt nodig maar ja een gezonde lifestyle zullen we maar zeggen. Ik zal maar even snel wat bananenpannenkoeken maken voor ontbijt want dat scheelt weer een hoop werk morgenvroeg. Maar ondertussen druk ik op de knop van de koffie. Die loopt nu tenminste. 

nespresso

Een tijdje later ben ik klaar met de pannenkoeken en dan komt mijn vrouw binnen. “Oh lekker pannenkoeken, thanks! En waarom zit er geen vuilniszak in de bak?” Aaaah, natuurlijk! Als je een vuilniszak leegt is het best handig om er dan weer een nieuwe zak in te doen. Wacht maar even dan doe ik die boven ook meteen want die ben ik natuurlijk ook vergeten. Weer beneden ben ik mega tevreden over mezelf. Ik pak de koffie, die inmiddels koud is. Ik druk nog een keer op de knop en daar is ‘ ie dan eindelijk,  mijn warme kop koffie. Ik kan nu echt beginnen aan het plakken van m’n band. 

Om je fietsband te plakken heb je een bandenplak setje nodig en die ligt natuurlijk nooit waar jij ‘m voor het laatst hebt gelaten. Misschien in de bijkeuken? Nee. Misschien boven op zolder? Nee. Misschien in de kelder? Nee. En een flinke tijd later weet ik het: het setje zit in m’n bidon op m’n fiets! Dat leek me namelijk wel een goede plek die ik niet snel zou vergeten. En als ik dan eindelijk kan beginnen met het plakken van mijn band ben ik al zo moe en is het inmiddels al donker geworden dat ik denk….. Morgen weer een dag. Drie keer raden of dat gelukt is.

Herkenbaar?  Laat het ons weten op info@bounce-back.nl

Kennis is macht maar enthousiasme brengt iets in gang!

Als leraar wil je je leerlingen iets bijbrengen en daarbij heb je hun aandacht nodig. En dan heb je twee keer in de week een leerling die je elke les weer tot waanzin drijft. Die met zijn gedrag voor onrust zorgt. Wat vervelend is voor jou en de rest van de klas. Misschien herken je wel wat in volgende opmerkingen die je dan maakt:

‘Wil je even stilzitten. Wíl je eigenlijk wel? Hé, even luisteren! Draai je je even om, alsjeblief! Heb je niet door dat je je eigen glazen ingooit? Niet eerst doen en dan denken! Jongen, let nou voor één keer een op! Je bent het weer kwijt? Tuurlijk, jij bent altijd alles kwijt. Hé als je echt wilt, lukt het wel! Je moet je gewoon beter leren beheersen. Ach jongen…wat ben je toch druk…’

Voor een leerling met AD(H)D ben jij meestal niet de enige die soortgelijke dingen zegt. En herhaling van deze negatieve feedback in de tijd dat je als persoon wordt gevormd, maakt dat hij zich niet beter voelt. Sterker nog, het kan ervoor zorgen dat hij een negatief zelfbeeld krijgt. Leerlingen kunnen mede hierdoor wegzakken in hun schoolprestaties en uiteindelijke uitvallen.
schermafbeelding-2016-11-09-om-20-47-09

Daarom wat handvatten om deze leerling bij de les, jouw les, te houden. Niet alleen leerlingen met AD(H)D, maar ook de rest van de klas heeft hier baat bij.

  • Geef de leerling een veilige leeromgeving. Creëer een setting waarin de leerling ruimte voelt om fouten te mogen maken.
  • Geef de leerling positieve ondersteuning en feedback. Laat weten dat je de leerling ziet in zijn of haar pogingen te leren.
  • Geef duidelijke grenzen aan en wees consequent. Zorg ervoor dat je gedrag voorspelbaar is voor de leerling.
  • Geef realistische verwachtingen. Kleine haalbare stappen zorgen voor veel succeservaring.
  • Zorg voor jezelf

Het laatste punt klinkt in dit rijtje misschien een beetje raar, maar is een heel belangrijke. Want, een klas gemotiveerd houden, is niet makkelijk. Iedere leerling heeft zijn of haar eigen behoeften. Als leraar is het belangrijk dat je lekker in je vel zit. En daarom is het belangrijk dat ook jij feedback kunt vragen, dat je zaken kunt bespreken met je collega’s. Werk samen, steun elkaar. Doe eens wat leuks als je even geen leerlingen in de klas hebt. Kortom: hou jezelf in acht.

Je zult zien, als je goed voor jezelf zorgt ben je rustiger en heb je meer geduld als een leerling je nodig heeft. Je staat met meer energie voor de klas. En het overbrengen van kennis gaat makkelijker. Want: Kennis is macht maar enthousiasme brengt iets in gang!

Wat doen jullie om voor een positief leerklimaat te zorgen? Laat het ons weten op info@bounce-back.nl